Beni seçme hakkýn olsun isterdin eminim, ama Allah’ýn kadýna armaðaný olan doðurganlýk ne sana ne de bana çocuðu/aileyi seçme hakký sanýrým vermiyor. O yüzden her ikimizin de bulduðuyla yetinmesi gerekecek. Umarým doðduðunda, “Neden bu kadýn Tanrým! Neden ben!” diye çýðlýklar atmazsýn.

Sen doðmadan önce yaþananlarý bilmen gerektiðini düþündüm. Doðduktan sonra yaþamýn bazen benim, bazen de senin kontrolünde olacak. Ama galiba çoðunlukla dýþ etkenlere maruz kalarak yetiþeceksin. Sadece bil istedim olanlarý; Nasýl, ne zaman doðacaksýn, seni istedim mi, sen gelmeden önce neler hissettim vs.

Dün gece ablamla senin hakkýnda çok konuþtuk. Ben aslýna bakarsan senin gelmenle ilgili kaygýlar içerisindeyim. Kendimi kutsamak için, bu karmaþada yaþamana neden olmayý pek istemiyorum. Evet ben reklamcýyým, yazý falan da yazýyorum. Aslýna bakarsan ben öldüðümde hatýrlanacak bir iki kalem iþim olacak, ama ablam en büyük eserin sen olacaðýný düþünüyor. Ýdealleri gerçekleþtirmek için yeni nesillere ihtiyaç varmýþ, ve belki de sen benim yapmak istediklerimi gerçekleþtirecekmiþsin. Fazla mý kaderci ve ruhani bir yaklaþým? Bilmem, o inanýyor iþte...Aslýnda bazen ben de inanmak istiyorum. Çünkü yaþamla ilgili çok fazla þikayet ediyorum ve deðiþtirmek için elimden gelenin tamamýný yaptýðým da söylenemez. Belki sen...Bilmiyorum, daha bugünden sana bunca sorumluluk yüklemek ne kadar doðru ki...

Baban zeki ve sakin bir adam korkma. Ben öyle deðilim...Hiçbir zaman da olamayabilirim. Yani arkana babaný alarak, her istediðini yapabileceðini düþünme! Çünkü ben aslýnda çok korkuyorum...

Ýnsan doðasýnda sadece 2 duygu varmýþ. Diðer tüm duygular bu iki duygunun derecelenmesi sonucunda olurmuþ. Gökkuþaðý diye birþey var bu dünyada, geldiðinde göstereceðim sana, týpký onun gibi...Birisi sevgi, diðeri de korku. Ben genelde her ikisini de uçta yaþayan biriyim. Ya çok korkar, kaçarým. Ya da çok sever, sahiplenirim. Seni çok seveceðimi ve sürekli seni korumak adýna yapacaklarým yüzünden benden nefret edeceðini düþünüyorum. Galiba edeceksin...

Ben takýntýlý bir kadýným...Bunu kendime itiraf edeli uzun zaman oluyor. Ýlla herþey mükemmel olacak, düzenli olacak, kontrolümde olacak. Ama sana dair korktuðum galiba bunlar deðil. Ablam, bana benzeyen bir kýzým olmasýný istiyor. Bana benzemeni ve hatta kýz doðmaný istemiyorum. Allah’ýn gücüne gitmesin, ama dýþarda öyle bir dünya, o kadar fazla tehlike var ki, ben sana birþey olursa nasýl yaþarým gerçekten bilmiyorum. Ablam, benim de çok duraðan bir hayat yaþamadýðýmý, daima riskler aldýðýmý ve asla baþýmýn belaya girmediðini söylüyor...Ben þanslýydým küçüðüm...Ben babandan önce de hep akýllý, iyi niyetli adamlarla birlikte oldum. Hiçbirisi beni aslýnda isteyerek kýrmadý. Veya kýrmalarýna izin vermeyecek kadar ben insanlara güvenmedim. Güvenmediðim için de daima son karar aný geldiðinde kendimi seçtim. Yani aslýnda annen tam bir metropol kadýný...Ýçi sevgisinden ölse bile, duvarlarýyla yaþýyor.

Sana duvarsýz yaþamayý öðretebilecek miyim? Öðretmeli miyim? Ýnsanlara güvenmyi mi, yoksa sana hayran olup, seni kendilerine baðlamak için çýrpýnmalarýný saðlamak adýna neler yapman gerektiðini mi anlatmalýyým? Benim yaptýðým gibi ilkokulda judo öðrenmeli misin, yoksa 25 yaþýna geldiðinde benim gibi torpidon da sustura taþýyan biri mi olmalýsýn? Baktýðýn her gözde güvensizlik mi arayacaksýn, yoksa herkesi baþtan sevip, zaman içinde kýrýlarak mý öðreneceksin hayatý? Ben seninle ne yapacaðým küçüðüm?!

Güven ne demek diye sorarsan...Þöyle anlatayým: Sen benim bedenimde büyüyeceksin, bir zarýn içerisinde. Dýþarýdan hiçbirþey sana zarar veremeyecek. Sonra doðduðunda ben seni kollarýma alacaðým, kokunu içime çekeceðim. Ve hayatým pahasýna sana zarar gelmesini engelleyeceðim.
Bileceksin ki ben yanýndayken sana asla birþey olmaz. Güven, sýcak ve kaygan bir duygu sanýrým. Ben bunu en son tarif edebilecek insaným aslýnda. Çünkü ben insanlara güvenen biri deðilim.

Sonra büyümeye baþlayacaksýn. Bazen dýþarý çýkmana izin vermeyeceðim mesela, o anlarda muhtemelen bana sinir olacaksýn ve Ayþe’nin annesinin benden bin kat iyi olduðunu düþüneceksin. Sevgilin olduðunda, onu eleþtirdiðim için, seni onunla tatile yollamadýðým için benden nefret bile edebilirsin. Ya da bunlarý yapma nedenlerimi anlayýp, o minik kalbinde bir sýcaklýk hissedeceksin.

Hayatta güvendiðim çok az kiþi var. Deniyorum ufaklýk, inan insanlara güvenmek için uðraþýyorum. Mesela ablama güveniyorum, sonraa Ebru ( O benim en yakýn arkadaþým ve sen doðduðunda altýný deðiþtirip, seni sürekli sýkýþtýracak, hediyeler alacak olan güzel kadýn), dedene de güveniyorum galiba, sert görünmesine raðmen aslýnda inanýlmaz yumuþak bir adamdýr. Sanýrým onun kocaman gözleri, kývýrcýk siyah saçlarýný bende de göreceksin. Bir de baban var. O, her zorlukta sakinliðiyle sorunlarý çözen bir adamdýr. Pek fazla konuþmaz, ama konuþtuðunda ne kadar zeki olduðunu anlayacaksýn. Belki onun gibi yeþil yeþil olur gözlerin. Saçlarýnýn kývýrcýk olmak dýþýnda pek alternatifi yok. Hem babanýn hem de benim sülalelerimizin saçlarý kývýrcýk. Nefret edeceksin ilk zamanlar bu özelliðinden, sürekli kabaracaklar, þekle girmeyecekler...Ama kozmetik ilerledi, hatta senin zamanýna kimbilir neler çýkar, o zaman aslýnda karakteristik olacak bu avantajýný kullanmayý öðreneceksin.

Neyi, nasýl öðreneceðini þu an ben de bilmiyorum. Dýþardan çocuðu olanlara baktýðýmda 4 yaþýndan itibaren anne/babalarýn öyle kolay çocuklarý etkileyemediklerini görüyorum. Anaokulu öðretmenin iyi olursa, veya sýnýfýndaki çocuklar belki sen de az þýmarýk ve aklý baþýnda bir velet olursun. Öyle olmaný istiyor muyum? Bilmiyorum.

Benim yaptýðým þeyleri yapmak isteyeceðini, sana izin vermediðimde bunlarý yüzüme vuracaðýný da biliyorum. Ama sana, bunlarý yaþadýðým için yapmaný istemediðimi anlatamayacaðým. Deden bana anlatamamýþtý...Tek baþýna keþfetmek isteyeceksin hayatý, belki de en doðal hakkýn...Ama ben sadece seni doðurduðum için, keþfetmene izin vermemeyi kendime hak görebilirim. Sonuçta seni babanla, ben yapmýþ olacaðýz; ve kullaným hakkýn, biz ölene kadar elimizde olacak :) . Tamam tamam, o kadar da deðil. Sonuçta ben de pek aklý baþýnda bir çocuk olmadým hiç. Annem, yani anneannen, hep yaramazlýk yaptýðýmda “Ýþallah senin gibi bir çocuðun olur!” derdi bana...Bana benzemek isteyecek misin acaba? Veya ben bunu isteyecek miyim acaba?

Babana benzesen belki daha kolay anlaþýrýz. Yani o inatçýdýr ama uyumludur. Sürekli gülümser mesela. Bir de ahlaklýdýr. Ben...Onun kadar ahlaklý deðilim. Reklamcýyým sonuçta, her türlü negatif durumu kendi lehime çevirebilecek kývraklýða sahibim. Gurur duyduðumdan deðil, öyleyim sadece...Sen nasýl olacaksýn?

Kimi sevip, kimi sevmemen gerektiðini öðretmek isteyeceðime eminim sana. Hoþ, sen aklýna eseni sevebilen, sonra da evde odasýna kapanýp aðlayan birisi olabilirsin. Ben de sen üzüldükçe, salonda aðlayabilirim. Bana benzediðin için kendime lanet edebilirim. Ama ruhsuz olmaný da istemem. Donuk bir tip olacaðýna, odanda aðlamaný ister miyim acaba? Veya bizim ailelerimizin yaptýðý gibi seni üzenleri sen affederken, ben kin gütmeye devam eder miyim? Sonra da ...Uffff! Benimle ayný evde nasýl yaþayacaksýn sen?!

Daha þimdiden senin için endiþelenip, geceleri gözüme uyku girmiyor. Kim ne derse desin, yaþamýný kontrol edemeyeceðimi, seni Allah’a emanet edip, elimden geldiðince tüm doðrularý öðretip sonrasýna karýþamayacaðýmý kabul edemiyorum. Fanusda da yaþayamazsýn ki...

Çingene diye birþey var dünyada. Aslýnda bunlarýn kökeni Ýspanyol. O ne deðil mi :). Ýspanya, senin doðacaðýn yere 2 saat uzaklýkta, tabii uçakla, bir ülke. Bizim gibi insanlar yaþýyor orada da. Ama bu çingeler hep seyahat ederek yaþýyorlar. O yüzden bünyeleri çok saðlam. Çocuklarý yalýn ayak bile dolaþsa sokakta, hasta olmuyorlar. Ama ben seni kalýn giydirdiðimde, senin ateþin çýkabiliyor. Çünkü fazla koruduðum için, en ufak mikroptan etkilenebiliyorsun.

Yani demek istediðim, aslýnda ne çingene çocuklarý gibi olmaný, ne de fanusta yaþamaný istiyorum. Ama gel de bunu kalbime anlat.

Acaba anlattýðým þeylerin kaçýný anladýn? Muhtemelen hiçbirisini...Ben de bilmiyorum niye yazdýðýmý...Sanýrým, seninle yaþamayý öðrenmek için þimdiden çalýþmam gerektiðinin farkýndayým, ondan...Çünkü ben öðrenmezsem, seninle öðrenmek zorunda kalacaðým ve diyorum ya benden nefret ederek büyümeni istemiyorum.

Aslýnda iþim gereði, nabza ( kalp atýþý) göre þerbet ( tatlý bir içecek) vermesini bilirim. Ama söz konusu sen olduðunda ne yaparým bilmiyorum.

Gelmene daha çok olmasýna raðmen, þimdiden biribirimizi anlamamýz gerektiðini düþündüm. Annen bir deli, ve benimle yaþamýn nasýl olacak inan hiçbir fikrim yok. Eðer gelmek istemezsen, seni anlarým. Yok, valla, gerçekten anlarým. Çünkü ben olsam, seçme hakkýmý kullanýrdým. Tabii varsa; senin þu an nerde, ne durumda olduðunu bilmiyorum. Ama galiba bildiðim bir tek þey var ki, eðer gelmezsen baban çok üzülecek. Çünkü onun senin için daha eðlenceli planlarý var.

Bir de, galiba seni þimdiden çok seviyorum. O yüzden, belki orta noktayý buluruz birlikte yaþarken diyorum...Ama sen yine de, son bir kez daha düþün...

Seni seviyorum,
Annen