Hiç uðraþma, sen artýk benimsin, hem de sonsuza dek. Sur borusu ötene, Marduk tepemize inene, Tanrý biz affetmemek için gelinceye kadar...Belki de varsa, sonrasýnda da...

Çünkü ben tüm ruhumla dokundum o gece sana...Bir kadýnýn aþký, dünyadaki en büyük büyüdür...Oturup dualar okumaya, muskalar yazmaya gerek yoktur. Kadýn isterse, sadece isterse, tüm dünyaya hükmeder. Çünkü kadýn, tenindeki yumuþaklýðý, kafasýndaki tilkisi, bedenindeki þehveti, ellerinin mahareti, kalbinin yanan arzusu ile dünyadaki en tehlikeli varlýktýr.

Geçmiþ olsun demek isterdim durumuna...Demeyeceðim, çünkü geçmesini isteseydim, sana o geceyi bahþetmezdim. Ben geçmemesi için sana saatlerce yemek hazýrlamaya uðraþýp, masayý en sevdiðin renklerle donatýp, üzerime giydiðim en sade ama seni en fazla çekecek giysimle bekledim. Kapýdan girdiðin anda olacaklarý biliyordum. Seni bunun için getirmiþtim taa Avrupalardan...

Çok korkuyordun kapýdan girdiðinde, çünkü bir kadýnýn arzusunun, bir erkeðin iradesinden daha güçlü olduðunu öðreneli 35 yýl geçmiþti. Sen, bildiklerin yüzünden 18’lik delikanlý gibi gelmiþtin karþýma...Deðerler..Deðerlerin, erkeði güçlü ve etken sayanlarýn bakýþýyla þekillendiðinden, odadaki varlýðýn bir süre sonra sükunetle doldu. Ama bilmediðin, benim deðerlerimdi...

Ben seni, aylar önce bu odaya sokacaðýmý bilerek yaþadým. Gelecektin çünkü ben istiyordum. Ben seni o salonda sarhoþ edip, baþýný döndürüp sonra da beklediðim hazzý yaþatman için besledim aylarca...Sessizliðine dayanmanýn ödülü olmalýydý, kýzma bana. Evet, her zaman sessiz adamlarý beðendim ben. Keþfetmeyi sevdim, çünkü fazla meraklýyým. Ama senin sessizliðin deirnliðinden deðil, söyleyecek sözün olmamasýndandý, ben yine de dayandým sessizliðine...Ve þimdi ödülünü alýyordum sabrýmýn. Her emeðin bir ödülü olmalý...Ve benim ödülüm, kapýdan gidiðin anda yeþil gözlerinde gördüðüm alevle, ellerinin titremesiyle, üst üste içtiðin kadehlerle gelmiþti.

Zaman geçerken, sen kontrolü ellerinde sayarken, ben yüzümde masum bir ifade içinde küçük bir cadý ,son patlamayý bekliyordum.

-“ Dans edelim.”
-“ Ben senin gibi dans edemem.”
-“ Buraya gel...”

Kollarýný doladýðýn belimdeki elin, ürkek. Omuzuna koyduðum yüzümden uzak kalmak için avizedeki ampüllerin markasýný okumaya çalýþman, boþuna...Çünkü sen, o kapýdan girdiðin an benimdin. Hatta, ben seni ilk istemeye baþladýðým andan itibaren benimdin...

Þimdi kutsayalým durumu...Son bir damga vuralým da kime ait olduðun belli olsun. Dýþardan görülmesi gerekmez bazý izlerin, kalbinde, teninde kaldýðýnda hiç ama hiç unutamazsýn.

-“ Yanýma otur. Bir kadeh daha...”
-“ Ben pek içmem, fazla bile içtim. Ama...”
-“ “Ama” kullanýldýðýnda büyük bir sorgulama içeren bir laftýr, belirsizliktir kimi zaman, ben sana bir tane daha içmeni söylüyorum bu belirsizliði ortadan kaldýrmak için. Bardaðý alayým!”
-“ Peki...”

Bir erkek iki nedenle “peki” der. Birincisi kabulleniþ içinde hüzünle, ikincisi hormonlarý azýtýp, itaat etmesi gerektiði anlarda. Yani özünde sýkýþtýklarýnda. Erkek milleti sýkýþmamak için her yolu dener ama saygýn olan, sýkýþtýklarýnda kadýnlar gibi su yüzüne çýkmaktansa kabul etmeleridir.

Mutfakta geçirdiðim 2 dakika, benim karar vermem, senin gafil avlanman için yeterli bir süreydi. Buradaydýn ve ben sana canýmýn istediði herþeyi yapmakta özgürdüm. Çünkü sen artýk benimdin.

Odaya girip, eline tutuþturduðum bardakla bir süre oynayacaðýn belliydi. Sen bardaða bakarmýþ gibi yaparken, ben direkt sana bakarken, ellerinin titreyiþine son verme zamaný gelmiþti. Sana sokulduðumda karþý koymayacaðýný biliyordum. Çünkü artýk sen benimdin. Ellerim teninde gezerken, kulaðýna fýsýldadýðým yalanlar umurunda bile deðildi. Çünkü sen erkek olmanýn verdiði gururlar, herþeyin üzerinde bir güce ve hakimiyete sahip olduðundan çok emindin. Bense sadece bir süredir istediðim þeyi alýyordum. Ruhunu...

Senin seviþtiðin benim bedenim, benim seviþtiðim ise senin ruhundu. Çok keyif alýyordum gözlerini kapamandan veya kesik soluk alýþlarýndan...Çünkü yavaþça yenen her yemek, damakta daha keskin bir lezzet býrakýr.

Kaç saat sürdü...Hatýrlamýyorum...Umurumda, hiç deðil...

Sabah kollarýmda uyandýðýnda artýk kaçacak yerin, sýðýnacak limanýn kalmamýþtý. Çünkü sen artýk kalbinde, teninde benim býraktýðým izlerle birlikte bir kez daha benimdin...

“ Ben senin hayatýndan gittim oðlum, hadi koy yerime birini koyabilirsen. Ben seni yudum yudum içtim oðlum, hadi ol eskisi gibi olabilirsen.” ( Sezen Aksu, Sarý Odalar)

Seni kapýya, yitik bir kedi yavrusu gibi býraktýðýmda ardýnda býraktýðýn, uðruna üzüldüðün þey farkýnda olmasan da ruhundu...Gururun deðil...

Ve asla unutmaman gereken birþey var, tüm egosu çok yüksek erkekler gibi:

“ Bir kadýn isterse...Sadece isterse, alamayacaðý hiçbir risk, sahip olamayacaðý hiçbir erkek, ulaþamayacaðý hiçbir hedef yoktur.”