Benim tütün kokardý ellerim O tütün ne bilmezdi… Ne sarhoþu, ne tiryakiyi, ne aþýðý ne aþkýmý anlayabildi.

Aramýzda ki uçurum tütün tarlasýnda baþladý, Atatürk Hava Limanýnda bitti, bile bile koþan bendim. Uçan bendim, düþen bendim, günahý da sevabý da benim. Sadece ben sevdim Sevim

Ben yaðmuru severdim, fesleðenleri bir de Onu. O güneþli günleri, bir de beni sanýyordum, düþünsene sevdiklerimiz bir araya gelseydi…

Ama biz hiçbir yaðmur bulutu altýnda güneþi bir umut beklemedik. "O kadar bekleyemedik"

Hayal kurduk, hayal bile hayalken…
O hayalleri sevdi,
ben gerçektim.

Ayrýlýk yok, ölüm yoksa derdim. Derdim Onun yalnýzlýðý kadar derin.

Sevdiðine iki gün uzak bir kelebek düþün, onun tek günlük ömründeki tek düþü, ömrüm yeterse kalaný, yetmezse ömrüm yoluna. Ýþte öyle sevdim Sevim.

Sevgi ölür mü?

Ya melekler?

Nadastan yeni çýkmýþ topraktý yüreðim, tüm mahmurluðu ve bereketi ile aþka teslim.
Böyle teslimiyet ancak ölümde olur.
Kulun kula kulluðunu Allah affetmez, affetmedi, bilmeliydim.
Bu cezanýn sebebini de biliyorum senin anlayacaðýn...

Kabullendiðim, sadece ayrýlýk oldu. Bu bir vazgeçiþ deðildi, sevmek öyle kolay deðil ki.

Bir daha sevmemek kadar büyük bir yeminim
ve (seve) (seve) ölmek gibi bir umudum var hâlâ…

Düþmaným deðilsin Sevim, onu sevdiðini bildikçe,
dostum da olamazsýn sevdiðim seni seviyor

Mutluluðunuzun içimi acýtmasýna izin veriyorum,
tuzum diye severdim þimdi yaralar içinde son kez ona sarýlmýþým, caným yanmýþ bu kadar sevmeye çok mu?

Þunu unutma Sadece ben sevdim Sevim.


"Artýk yeþerecek bir dalým yok
Yaðmurlar yaðsa da hoþ yaðmasa da
Üç günlük ömrümü bir günde yitirdim
Yarýnlar gelse de hoþ gelmese de"