Kendi cümlelerimin içinde çýðlýk atýyorum ama sesimi duyan olmuyor..…susmanýn arifesinde,selam dahi veremiyorum anýlarýn biriktiði o kalabalýða….yardým çýðlýklarým akýn ederken kulaklarýma,seni özlemenin suskunluðu kaplýyor düþüncelerimi….
Cümlelerim tuzak kuruyor bana…Aslýnda anlatmak istediðim þeyler baþka…..Ama sen bir yerlerden çýkýp giriveriyorsun yüklemlere,noktalanýyorsun yaþanmýþlýklarý…Özleniyorsun iþte…
Soramadým bu gidiþin nedenini,kalman için ýsrarcý bile olamadým….Savaþamadým belki de,gideceðini bile bile oynadým bu oyunu….
Devrik cümlelerimin kahramaný,sevdiðim son adam..artýk yüklemeleri çýkardým hayatýmdan…seni sorgulamýyorum,benimkisi yalnýzca meraktan…
Ýstersen hiç cevap da vermeyebilirsin ama,yýllar sonrada olsa dillendirmek istedim satýrlarýmda…..
Söyle;
Ne olursun Susma Söyle;

Sevmek senin için neden bu kadar zordu?