Nazým Hikmet, 1951 yýlýnda Dünya Barýþ Konseyi'nin bir yýl önce kendisine verdiði "Uluslararasý Barýþ Ödülünü" Prag'da düzenlenen bir törenle almýþ.

Rahmetli Prag’da bulunduðu sýrada, her gün Prag’ýn ünlü bir restorana gider ve restoranýn spesiyalitesi olan soðan çorbasýný zevkle kaþýklarmýþ.

Ýþte bizim kýzlar Prag’daki bu ünlü restoraný arýyorlardý.

Bendeniz, Kentucky Fried Chicken da az önce karnýmý doyurduðumdan, “El eþeðini ararken türkü söyleyen köylü” misali takýldým peþlerine.

Bizimkiler, Prag Þehir Müzesinden aþaðýya doðru inerken sað taraftaki restorana yöneldiler. Kapýdaki güzeller güzeli görevli kýzcaðýza, “Dünyaca ünlü Türk þairi Nazým Hikmet’in ‘soðan çorbasý” içtiði restoraný sordular.

“Nazým Hikmet’ lafýný duyunca kýzýn yüzünü bir gülümseme kapladý. Meðer kýzýmýz genç yaþýna raðmen sýký bir Nazým Hikmet hayranýymýþ! Bize þairin “Bir Kýz Vardý Japonya’da” isimli þiirini Çek’çe okumaya baþlamaz mý!

Ýnanýnýz gözlerimiz doldu, bir Türk olarak göðsümüz kabardý!

Sonra bir çýrpýda rahmetlinin soðan çorbasý içtiði restoraný tarif ediverdi bizlere…” diye yazsam da siz inanmayýn!

Yukarýda yazdýklarýmý ben uydurdum. Kýz bizimkilerin ne sorduðunu tabii ki anlamadý. Bizim kýzlar da “soðan çorbasý” yerine sandviç ile yetinmek zorunda kaldýlar.

Bendeniz eski Demirperde ülkelerinde çok gezdim, çok insanla tanýþýp konuþtum. Fakat “ilaç olsun” diye Nazým Hikmet’i, Aziz Nesin’i, Yaþar Kemal’i tanýyan bir kiþi ile bile karþýlaþmadým.

Þimdi diyebilirsiniz ki: “Sen orada orospular ile tanýþmýþsýndýr! Eðer tahsilli, entelektüel, vesaire insanlar ile tanýþsaydýn, onlar bu kiþileri mutlaka tanýrlardý.”

Fakat ben oralara gittiðimde, “tahsilli, entelektüel, vesaire kiþiler” den bayan olanlarýnýn çoðu zaten çoktan “orospu” olmuþlardý.

Bu saatten sonra birbirimizi kandýrmanýn gereði yok.

Soðuk Savaþ yýllarýnda, KGB’nin tezgahý ile cilalanýp, nedense(!) eserleri hep Komünist ülkelerin dillerine çevrilen ve bu ülkelerce verilen ödülleri toplayan bu kiþiler, sizce büyük sanatçý olabilirler, zevkinize saygý
duyarým. Ancak bu kiþilerin “yurt dýþýnda da tanýnýp beðenildikleri” palavrasýna artýk bir son verelim.

Bugün bazýlarýnýn çýkarlarý için “Orhan Pamuk”u kullandýklarý gibi, vakti zamanýn da birileri de bunlarý kullanmýþtý.

Fakat siz, “Ben salaðým aðabey, kendimi kandýrmaktan zevk alýyorum” diyorsanýz, böylece devam ediniz…