Bütün yolları geçiyorum
Yavaş yavaş
Aşk adına bir sen çıkıyorsun
Karşıma
Geride kalanlarda
Ne sevdalar vardı oysa

Gözlerim geriye dönük
Acılarım kara toprakta
Yalnızlıklar
İhanetler
Entrikalar
İçine fitne, fesatlıklar düşürülmüş
Tılsımlı fistanlar
Korurmu seni aşk’tan
Dindiremez hiç birşey
Sürgün acılarını
Sırtımı dayadığım İstanbul
Ruhumu verdiğim
Canımı kattığım,
Hüznün şuracıkta
Göz bebeklerimin tam ortasında

Sabahı bekleyemedi kelimeler
Geceden yazılmaktalar
Özlemek ne güzel
Sesime karışan sesini
Geçmişten çıkan eller
Dokunur tenime
Dokunur kelimelerime
Dudaklarıma
Düşlerime
Vakitsizce geliveren
Ayrılık gibi