4 harf aslýnda...ama ne çok anlam ifade ediyor...
…maviye aþýðým...bu tutku ta çocukluðumdan itibaren baþlýyor...nedenini bilmiyorum...bir gerçek var ki mavilikler çeker beni... kimi çocuklar deniz kabuklarý yýðardý,renkli renkli taþlar, bense ayýþýðý ekerdim geceye ,rüzgarlar üfürürdüm hafiften yakamoz olsun diye ve toplayýp yakamozlarýmý yastýðýmýn altýna doldururdum…mavi düþler görmek için
…herkes denize öylesine bakar..bense öyle derin, anlamlý bakarým..deniz kýyýsýnda iken sanki beni çaðýrýr birisi...dalgalar gel der...o anda koþarým denize...Ilýk esen bir meltemin yumuþaklýðýnda...koþarým …yosun yosun, mavi mavi kokuya... kulaklarýmda martý çýðlýðý… otururum yanýna konuþurum onunla bana hikayeler anlatýr mavi’ye dair… bazende edepsiz olur çýkarýr beni baþtan ve anadan üryan atarým kendimi koynuna,utanmamý býrakýp bir kenara delice seviþirim mavi mavi…dalga dalga,köpük köpük terleriz…
…maviyi denizde sevdiðim kadar severim gökyüzünde…ikiside birbirinden çalmýþ rengini ,uyumlu bir çift gibiler,yunuslar birinde,diðerinde bir martý arýnýp tüm tasalarýndan býrakýverirler kendilerini süzüle süzüle bir yýldýz gibi…
…birde asi yaný yokmu… o asi yaný…tanrýlarýn baþkaldýrýsý gibi hissederim bazen… zephyrus ve poseidon zeus’amý kýzmýþlar?? bu fýrtýna…bu dalga…korkular salar içime üþür çocuk yaným,aðlarým ve acýr halime tanrý apollon “doð!!” der güneþe…durulur mavim,gülümser mavim, ben gülümserim
ben üþümemide severim…korkularýmý da, mavi’mi asi’yken de…
…belki de bu ismi telaffuz etmem bundandýr... ASÝ ve MAVÝ…
…bir gün tutup elinden mavimin…atýp kendimi içine onun yüreðindeki ülkeye, atlantis ülkesine gitmeyi hayal ederim… derinliklerindeki o þehrin gizemi çeker götürür beni usul usul kendine ne çok isterim…ne çok…
vefalý'dan mavi'sine