ARAYIÞLAR


Sanki baþarýný kadehlerde kutlamak için yaratýldým ben. Bursa yetmedi, Ýstanbul gecelerinin de müdavimi oldum ben. Aslýnda hoþ bir seda býrakmak isterdim gelip geçerken; ya da buruk bir veda...Belki de hüzünlü bir sonbaharda
dalgalar kumsalý ninnisiyle öperken seni düþünmek en güzeliydi martý çýðlýklarýný dinlerken.

Sanki acý çekmek için yaratýldým ben. Acý içime iþledi, hüzün gözlerime! Bu ben miyim hohlanmýþ aynalarda sana bakarken ve sen bir deniz olup ummanýna akarken ey ömrüm bittin iþte, geldin geçtin! Kahpe gülüþler vurdu beni hep arkamdan! Bir türlü kýyamadým en yaþlý toteme; en sultan yýllarýmý adadým kuþkusuz...Çok bekledim zifiri gecelerde uykusuz! Setler çekildi önüme taþtan bir duvar!...


Sanki içmek için yaratýldým ben. Gün oldu Marsilya'da alkol komasýna girdim. Gün oldu Cannes'da barmaidler en yakýn arkadaþlarým oldu. Gün oldu Paris'teki bulvar cafelerinin garsonlarý beni anladý; arkadaþlarým oldular, masama çifter kadeh Bordo þarabý getirdiler; biri senin içindi, biri benim!

Aslýnda ben senin için yaratýldým; seni sevmek, seni övmek ve seni benden ayýran denizlere karþý sövmek! Mutluluk þarkýlarý hep uzaklarýmdaydý! Beni en iyi anlayanlar barmenlerdi. Hep içkiler sundular bana, sevgi adýnaydý bunlar, bir daha, bir daha hadi þerefe, iþte yeni bir kokteyl, iþte bir sek viski daha, 'bu nefis þarabýn üretim yerini bilir misin' gibi bir sürü saçmalýktý benim gecelerim... Bir kokteyl de ben icad etmiþtim, barmenlere ben öðretiyordum kokteylin içeriðini. Bir ölçek Rus votkasý, iki ölçek nane likörü, bir ölçek cin ve bir ölçek vermut...Bu kokteyli barmenlere yaptýrýp içerdim, sonra seninle konuþurdum otel odalarýnda, bazen yanýmdaki bir gecelik yabancý aþklarýma adýný sayýklardým sana sarýlmýþým gibi, seninle seviþiyor muþum gibi seviþirdim onlarla...Ne riyaydý bu Tanrým! Sanýrým ben de benliðimi yitiriyordum ve her sarhoþ gecenin sabahýnda kendime kýzýyordum; yokluðuna kýzýyordum, bu kalabalýk kentlerde, bu insan çokluðunda içime atýp susuyordum.

Ben turizm için yaratýldým aslýnda. Ya yýlýn en az yedi ayýný geçirdiðim ve duvarlarýnda kimsesizliðimi oynadýðým otel odalarýnýn sarýþýn saçlarýný anýmsatan perdeleri? Rengini gözlerinden alan yeþil denizlerdi benim mutluluk sebebim. Her gün deðiþik bir deniz kasabasýnýn sessiz koylarýnda sabahladýðým ve çamýn reçine kokusunu içime çekerek uyandýðým gecelerin sayýsýný unuttum. Bazý yanýmda bir kadýn olurdu, sabah uyanýp da anýmsamadýðým, kimdi, neydi, aslýnda çok yanlýþ bir seçimdi; çoðunluk yabancý olurlardý, en çok da nedendir bilinmez, Fransýz, Ýngiliz ve beyaz Ruslardan olurdu bu bir gecelik arkadaþlarým. Bu özgür, bu sýnýrsýz ve barlarda alkol denizlerinde boðulduðum yalnýz gecelerimin sýrdaþýydý onlar. Bir gecelik tatil aþklarý en güzeliydi, sana bir ömür verdim yetmedi mi? Artýk arayýþlarým tükendi.


Sanki baþarýný kadehlerde kutlamak için yaratýldým ben. Bursa yetmedi, Ýstanbul gecelerinin de müdavimi oldum ben. Aslýnda hoþ bir seda býrakmak isterdim gelip geçerken; ya da buruk bir veda...Belki de hüzünlü bir sonbaharda dalgalar kumsalý ninnisiyle öperken seni düþünmek en güzeliydi martý çýðlýklarýný dinlerken.

Sanki arayýþlar için yaratýldým ben. Arayýþlarým tükendi, beni yitirdi. Ne varsa en güzel, en özel, gitti oldu el! Ve ben bittim artýk, iþte bu kadar...

ERDEN ERKÝN