Zamanýn birinde ülkede kendi halinde yaþayan çok güzel bir kýz varmýþ. Sarý, uzun dalgalý saçlarý omuzlarýna dökülürmüþ bu kýzýn. Upuzun ve narin vücuduyla görenleri mest edermiþ. Ýnci gibi diþleri, narin ayaklarýyla bir deniz kýzýný andýrýrmýþ. Ama ne var ki bu kýz hiç mutlu deðilmiþ. Annesi, babasý, kardeþleri o çok küçükken ölmüþler; Goras dedesinden baþka kimsesi yokmuþ bu güzelin.
Goras dedesi bu güzel kýzý çok severmiþ. Ama kýzýn bu mutsuzluðu içine dert olurmuþ. Yalnýz bu dede de mutlu deðilmiþ. Fakat yine de kýzý mutlu görmek istermiþ.
Onu mutlu etmek için her yolu denermiþ ama mutlu edemezmiþ onu; üstüne üstlük kýzýn neden dolayý mutsuz olduðunu da bilmiyormuþ.
Bir gün Goras dede’nin karþýsýna Lisa diye bir kýz gelir. Goras Dede’ye dikkatle bakar, onun yýllardan beri kesmediði saçýný geriye atar. Goras Dede küçük kýza þaþkýnlýkla bakar, sesini çýkarmaz. Lisa, Goras Dedeyi bahçeyi çýkarmak üzere elinden tutar. Önünde bulunduðu bahçenin topraðýna bir takým þekiller yapar. Yaþlý adam küçük kýzýn her yaptýðýný dikkatle izlemeye baþlamýþ.
Lisa ne konuþabiliyormuþ, ne de duyabiliyormuþ, ne de görebiliyormuþ. Ama her hareketinde bir canlýlýk varmýþ küçük kýzýn. Yalnýz Lisa þunu çok iyi biliyormuþ ki:
—Mutluluk önce insanýn kendinde aramasý gereken bir þeymiþ. Ona göre kazanýlan mutluluk deðil, fark etmekmiþ içindeki güzelliði. Baþkalarýný mutlu etmek istenirse önce kendin mutlu olmalýymýþsýn, önce kendin fark etmeliymiþsin içindeki güzelliði.
Goras Dede, Lisa’nýn bu dediklerine karþý çýkmýþ. Evin kapýsý çarpmýþ, odasýndaki yataðýna uzanmýþ.
Günler sonra Goras dede Lisa’yý düþünür olmuþ hep. Düþününce dediklerinin doðru olduðuna karar vermiþ. Sonra küçük kýzý aramak için tüm ülkeyi dolaþmýþ. Herkese sormuþ ama küçük kýzý kimse görmemiþ. Goras dede endiþelenmiþ. Sonra oturup düþünmeye baþlamýþ.
—Mademki o yok; ilk baþta kendimi mutlu etmeye baþlayayým, dedi kendi kendine.
—Yoksa yok, öyle ya ben yapabilirim bunu.
Bir süre kendi için yaþamaya baþlamýþ. En sevdiði yemekleri yapmýþ, dostlarýyla buluþmuþ, yardýma ihtiyacý olanlara yardým etmiþ, balýk avladýðý denizlerde þimdiye dek görmediði güzellikleri fark etmiþ. Hâlbuki buralara daha önce çok sýk gelmiþti ama ilk defa böyle bir güzelliði fark ediyordu. Þimdi çok mutluydu artýk.
Birden kendi kendine söylendi:
—O küçük kýz bile bu güzellikleri fark edebiliyordu. Oysa ne görüyordu, ne de duyabiliyordu. Demek mutlu olmak için hiçbir engel yok, þans asýl bizde!
O günden sonra Goras Dede, güzel torunu Melvin’i bir gezintiye çýkarmak istemiþ. Onu gezintiye çýkarmadan önce de kulaklarýna pamuk týkamýþ, gözlerini sýký sýký baðlamýþ. Melvin, dedesinin bu hareketine bir anlam verememiþ.
Goras dede:
—Melvin, sana hiç yardým etmeyeceðim, kendin çabalayarak ulaþacaksýn her þeye. Seninle bir gezintiye çýkýyoruz.
Melvin, Goras dedesine itiraz edememiþ. Çünkü onu kýzdýrmak yanan bir volkandan farký olmadýðýný biliyormuþ. Yalnýz Melvin çok endiþeliymiþ.
Tekneye giderken gözleri görmediði için yalpalamýþ, ses de duymadýðý için epey zorlanmýþ. En nihayetinde tekneye binmeyi baþarmýþ. Kürekleri Goras Dede ile çekmeye baþlamýþlar. Bu sýrada yaþlý adam kendi kendine bir þeyler mýrýldanmaya baþlamýþ. Melvin, Goras dedenin bir þeyler mýrýldandýðýný duyuyormuþ ama ne dediðini duymayýnca meraka kapýlýyor, aðlamaya baþlýyormuþ. Goras Dede, genç kýzýn bu davranýþlarýna kayýtsýz kalýyormuþ hep.
Tekneden indiklerinde kýz yürümeye baþlamýþ. Kulaklarýný ve gözlerini açmaya cesaret bile edemiyormuþ, yalvaramýyormuþ da. Durum böyle olunca sadece aðlýyormuþ. Genç kýz göremediði için karþýsýna çýkan her aðaca çarpýyormuþ; her defasýnda caný acýyor, korkuyormuþ, bir an kaybolduðunu bile düþünmeye baþlamýþ. Hâlbuki Goras Dede onu uzaktan izlemekteymiþ.
O gün akþam eve döndüklerinde Melvin yorgun düþmüþ.     O günden sonra genç kýz hasta düþmüþ. Goras dede çok piþman olmuþ, böyle bir yola baþvurduðu için. Çok üzülmüþ torunu için. Ama günler geçtikçe kýz iyileþememiþ.
Bir gün küçük kýz Lisa, Melvin hastayken tekrar ortaya çýkmýþ. Goras Dede onu görünce yine þaþýrmýþ. O kadar aramýþtý tüm ülkeyi, neden bulamamýþtý, sonra bu kýz nereden çýktý yine, düþündü.
Lisa yine topraða þekiller çizmeye baþlamýþ. Goras dede aldýrmamýþ, onun yaptýklarýna. Kapýyý çarpýp yine girmiþ evine. Ertesi gün yine dayanamayýp bahçeye çýkmýþ ve küçük kýzýn çizdiklerini düþünmüþ. Þekil ona þunu ifade etmekteymiþ:
Diezer Ormanlarýndaki pembe çiçeklerin balý genç kýzýn hastalýðýnýn þifasýymýþ.
Goras Dede vakit geçirmeden Diezer ormanlarýna gidip o çiçeði bulmuþ ve o balý genç kýza yedirmiþ. Kýz bir gün bile geçmeden gözlerini açmýþ. Güzel gözleriyle Goras Dede’ye gülümseyerek:
—Goras Dede, beni oraya bir daha götürür müsün? Yalnýz bu kez gözümü baðlama, kulaklarýmý týkama.
Ertesi gün tekneye binip o gittikleri yere bir daha gitmiþler. Kýz gördükleri karþýsýnda hayrete düþmüþ. O nefis kokular, doðanýn eþsiz büyüsü, birbirinden farklý canlýlar kýzý çok mutlu etmiþ. Goras Dede’ye bakýp:
—Ah dedeciðim, sana çok teþekkür ederim. Sen öyle bir þey yapmasan ben bu güzellikler göremeyecektim. Hep mutluðu geçmiþler üzerinde kuracaktým. Mutlu olmak için engel yokmuþ meðer.
Melvin, o günden sonra her þeyden keyif almaya baþlamýþ, artýk mutlu olmayý geçmiþe baðlamaz olmuþ. Goras dede de bu durumdan son derece hoþnutmuþ, önce kendisi bu hayattan tat almaya baþlamýþ, sonra genç kýzýn mutluðuna vesile olmuþ.Ýçten içe de küçük kýza da minnet doluymuþ.
Bir gün bahçedeyken uzakta kocaman bir çiçek görmüþ Goras Dede. Merak edip yanýna kadar gitmiþ. Bu çiçek Goras dedenin torununa getirdiði çiçeðin en büyüðüymüþ. Yaþlý adam saðýna soluna bakmýþ ama hiçbir ize rastlayamamýþ. Ta ki çiçeðin alt kýsmýndaki ‘Lisa’ ismini görene dek. Hemen eve doðru koþmuþ:
—Lisa, Lisa sana bir çiçek gelmiþ kýzým!

Genç kýz iþ yaptýðý ellerini alelacele kurulayýp çiçeðin bulunduðu tarafa koþmuþ:
—Bu çiçek çok güzel kokuyor dedeciðim, kim göndermiþ bu çiçeði bana?
Uzaklardan kendilerine doðru gelmekte olan kumral saçlarý ve ela gözlü boyu uzun yakýþýklý bir delikanlý gelmekteymiþ. Goras Dede’ye saygýyla reverans yaptýktan sonra:
—Goras dede, ben Melvin’i daha çok mutluluk doruklarýna çýkarmak için geldim, demiþ.
Yaþlý adam bu tür yaklaþýma henüz hazýr deðilmiþ, þaþýrmýþ:
Yoksa sen, diyecek olmuþ.
Genç adam sözünü kesmiþ:
—Ben Lisa. Yani Lizian’ ým diye cevap vermiþ.
Yaþlý adam duyduklarý karþýsýnda þaþkýna uðramýþ ve beklenmeyen bu geliþme karþýsýnda sevinmiþ.
Melvin ile Lizian tanýþtýklarý için çok mutlularmýþ, Hemen evlenip çocuklarý olmuþ. Goras Dede ise dünya turuna çýkýp harikalar derinliðini daha yakýndan görmek istemiþ.                                             

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor? Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler. Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

 

---

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.

---

Yazarýn diðer ana kümelerde yazmýþ olduðu yazýlar...
	Kýrdýðýmý Onardým; Bir Sebebim Var Artýk... [Þiir] Büyülü Þehire Mektup Var! [Þiir] Ey Ýlham Perisi! [Deneme] Onlar mý Þanslýydý; Yoksa Bizler mi Þanssýzdýk? [Deneme] 27. Nisan. 2006 Sabahý, Kampüse Giderken [Deneme]