Ay yaðýyor balam;
paramparça
ve ýslaktý.
Ay yaðýyor yýldýz karýþýk.
Yaðýyor gecenin puslu göðsüne.
Ay giriyor içeri yýrtarak perdelerimi,
Baskýn giyiniyorum tam sana karýþýrken,
Yakýp son sigaramý,
Saatimi sonsuzluða kurarak çýkýyorum,
Cebimde hep kýrýþtýrýlmýþ seviler,
Yarým yamalak düþler,
Ve hep senden dinlediðim þiirler.
Hiç unutmadým seni.


Ay yaðýyor balam;
Darmadaðýnýk
ve aksaktý.
Ay yaðýyor yýldýz karýþýk.
Yaðýyor gecenin daralan sevincine.
Mesai saatlerimin arasýna serpiþtiriyorum,
Dolunay vakti gülüþlerini,
Parmaklarým seni örüyor tezgahlarda,
Gittikçe artan bir hýzla çoðaltýyorum seni,
Ekmeðimin arasýna katýk,
Bu koca gönlüme batýk bir gemisin,
Hep sana gelirim ben,
hep sana dalarým,
Hiç unutmadým seni.
Her gece sýcaklýðýný yastýðýmýn altýna koyarým,
(Baþýmý hiç dayamadýðým yastýklara.)
Barikatlar kurarak kuþatamadýðým,
Bu kalabalýk sokaklarda,
Her ýþýðýn altýnda ettiðim
her küfrün ardýndan,
Berrak bir suyla çalkalar gibi aðzýmý,
Adýna uyarladým yanýk sevda þarkýlarýný.



Ay yaðýyor balam;
sere serpe
ve aðlamaklýydý.
Ay yaðýyor yýldýz karýþýk,
Yaðýyor gecenin parýldayan gölgesine.
Þimdi,
Payýma düþen “sus”u vururken damarlarýma,
Boynuma ilmek,
Yüreðime hançer,
Beynime künyedir adýn.
Belki sen beni çoktan unuttun amma,
Ben seni hiç unutmadým,
hiç ama hiç unutmadým.