Modern kadýnýn öfkesi kadar tehlikeli þey yoktur, toplumun her kademesine yayýlýr, saçma sapan sektörler yaratýr, yetmez içine iþler, erkeklere bulaþýr, çocuklarý etkiler, gelecek planlarýný bulandýrýr, sonra yataða yattýðýnýzda gece kabus görmenizi saðlar.

En kötüsü son kýsmý, kendinizle yüzleþtiðiniz yerde sevmediðiniz bir kendiniz olmasý. Oysa ki kendiniz kendinize edersiniz bu hayatý, sonra kendiniz olmaktansa baþkasý olursunuz, bu sefer de o kendiniz size kýzar baþkasý oldunuz diye. Sonuç olarak kendiniz olmanýz mý önemlidir, belki...Belki de kendiniz kalýp, baþkalarýnýn kurallarý ile oynamayý öðrenmek ve onlarý püskürtmeyi bilmek lazýmdýr. Ben cevap bulamadým henüz, bakýnýyorum.

Yani, aslýnda evlilik þirin þeker bir kurumken, bir yandan da hormona zarar bir süreç midir, neden olmasýn. Ýlla ki kutsal diye sorgulamayacak mýyým, ben sorgularým kardeþim, öyle programlanmýþým ben, biliyorum. Kutsal, iyi birþey midir; emin deðilim. Kutsal el deðmemiþlik midir, sanmýyorum. Ben kutsala saygý duuyor muyum, bazen.

Öfkeden de evlenmedik ayrý da sadece evlilik deðil mevzu. Ben öfkelendim, erkek dünyasýnda kadýn patron olmak istedim, benden önce öfkelenen kadýnlar gibi, sonra baktým erkek olmaya baþladým. Bu sefer bir pazarlamacý ( ben dahil) keþfetti mevzuyu bana iþ hayatýnda baþarýlý olma eðitimleri organize etti, erkeklerin kullandýklarý arabalardan sattý bana, sonra erkekler gibi sert durmak için tai-box gibi sporlarýn hedef kitlesi oldum, yetmedi giyim deðiþti, daha kadýnsý olmaktansa daha sert olduk, siyah sever bir iþ kadýný çevresi yarattýk, o da kesmedi ne anlarým teknolojiden benim sað lobum doðuþtan aktif, sol lobu da hayata davet ettik, teknoloji öðrenmeye baþladýk, o komplikelik hayata yansýdý, her iki cinsin de derdini anlamaya ve fakar özüm bulamadýðýmýz için saçmalamaya baþladýk. Peki dedik, o zaman back to the basics ( en temele geri dönelim) yemek yapma sanatýný öðrenelim, kadýn olmanýn ilk þartýdýr ya, “Atam, birinci vazifem ütü, yemek, seks gibi konulara hakim olmaktýr.” Ben yapýyorum þimdi onlarý, yemek, ütü, süper kekler yapýyorum mesela ama bu sefer senin evcilleþmeye baþladýðýný görenler “Acaba anne de olur mu?” gibi densizce düþüncelere kapýlýyor. Yani eli veren kolunu durumu. Ben bir ara denedim annelik yapmayý, tam tabiriyle yazýyorum “sýçtým”. Aldým 30 günlük köpekciði, bakamadým, o aðladý ben aðladým, o evde yalnýz kaldý ben ajansta sinir krizi geçirdim, gece yanýnda taþ koridorda yattým, elimi aðzýna alýp, emerek uyuyan bir bebeðe annelik yaptým, ne oldu 4. gün ben kanepede aðlýyordum. “Bebek evde yalnýz, ben ajansta toplantýdayým, ay gök gürlüyor o ne yapýyor þimdi, yemeðini yedi mi, çiþini yaptý mý?” derken sýyýrdým. Zaten hep kuruntulu bir anne olur muyum derdim, köpek de baþladýk :) . Depresyonda bir köpek sahibi olmamak için aldýðýmýz yere aðýtlarla iade ettik kendisini.

Sadede gelmemi istediðinize eminim ama saded yok. Saded ancak biz kadýnlar, duygusal zeka ve erkek dünyasýnýn rasyonelleri arasýnda denge kurmayý öðrendiðimizde olacak. Reklamcýlar kýsmen pazar kaybedecek, bazý sektörler bitecek, biz evde olmayý salakça bulmayacaðýz, içimizdeki yaratýcýlýðý illa ki iþ hayatýnda göstermek gerekmediðini, bunun tamamen bizden kaynaklanan bir ego olduðunu, para kazanamasak da erkekler üzerinde güç gösterisi yapmak için yeterince doneye sahip olduðumuzu keþfettiðimizde herþey ama herþey yoluna girecek.

Ben uyumaya baþlayacaðým, hemcinslerime sinir olmayacaðým, çocuðum olduðunda baský yapmayacaðým, kendimle didiþmeyeceðim ve kabuslarýmdaki canavarlardan kurtulacaðým. Hayatýn sakinliðinin keyfini çýkarmaya, koþarak yürümemeye baþlayacaðým. ( Not: Kadýn yolda salýnmaktansa koþarak yürümeye baþladýðý gün bitmiþtir. )

Seviyorum sizi,

Esra