Aðlayarak baþlýyoruz yaþama
Neden?
Ve suskun kapýyoruz gözlerimizi
Giderken.
Kaygýsýz, mutluyuz çoðumuz
Küçük bir çocukken.
Ýlk aþk acýsýný yaþarýz
Belki lisedeyken.
Ýlk hayal kýrýklýðýný
Aldatýlmýþlýðý öðreniriz
Üniversite bitmeden.
Tanýrýz yavaþ yavaþ
Dünyamýzdaki bozuk düzeni
Çýlgýnca çalýþýr, harcarýz tüm enerjimizi
Sanki onu deðiþtirebilirmiþiz gibi.
Hep güzel þeyler ister,
Kabul edemeyiz çirkinliklerini.
Sevgiler ararýz, gerçek sevgiler
Mutluluklara özlem duyarýz,
Hiç tükenmez umutlarýmýz.
Kimimizi mutlu eder, þöhret ve para
Kimimiz deðer veririz
Sevgiye, dostluða
Süreklidir mücadelemiz
Ýdeallerimiz uðruna.
Bir gün bakýnca gerçekçi aynalara
Görürüz derin çizgiler anlýmýzda
Düþen aklar saçlarýmýzda
Her þey için çok geçtir artýk.
Bulabilmiþ de olsak hayatýn gerçeðini,
Varabilmiþ bile olsak özüne
Hiç istemesek de
Elveda demek zorundayýz
Hepimiz bir gün bu evrene.