Sessiz bir isyaný hiç kimse istemez.
Belki de çoktan unuttuðun bir mektubunun içinden düþüverdi satýrlarýn gözlerime.
Madem sen yazmýþsýn, niye sadece bana kalsýn acýlar, bak paylaþalým diyorum. Kötü günlerde birlik olmak lazýmmýþ, bu sadece beraberliklerde mi geçerlI, hakikat nedir?
Biliyorum, ölü aþklara verilmiþ sözleri tutmak mecburiyetimiz yok. Istersek mezarlarýna bile uðramayabiliriz. Ýþte bu yüzden paylaþýyorum satýrlarýmý seninle. Madem ki aþklar ölebiliyorlar, o zaman böylesine hortlayabilirler de, ben istemesem de.

"Bir ovada düþlüyorum kendimi çýrýlçýplak. Herkes bir yandan ateþ ediyor bedenime,
delik deþik elimi attýðým her yer ama düþmüyorum, dimdik duruyorum. Bacaklarýmdan kanlar sýzýyor, saçlarým uçuþuyor. Ayaðýmda çocukluktan kalan rugan ayakkabýlarým."

Aslýnda hiç alýnmýyorum bana býraktýðýn yasa, benim hakikatlerimin sadece bir düþ olduðunu ben baþtan beri biliyorum. Bak! uzun zaman sonra da olsa, satýr aralarýnda ortaya çýkýveriyor aþk içinde aþklar. Ýþin kötüsü insan üzerine alýnýveriyor her güzel sözü, seviyorsa tabii. Biliyoruz ki ben manyak sevdim seni. Senden özür beklemiyorum. Dürüstlüðü öðrenmen yeterli.
Çocukluðunda giydiðin o rugan ayakkabýlarýný çoktan çýkardýðýný biliyorsun ve vurulmak o kadar kolay birþey deðil. Ýnan insanýn saçlarýnýn uçuþtuðunu gördüðü bile olmuyor, olduðun yerden düþüveriyorsun, öðrenilmesi gereken bir þey deðil vurulmak.
Sessiz bir isyaný hiç kimse istemez.
Bende istemiyorum.
Çiçeklerin Tanrýsý´ný okumuþsun ve bir sürü meraklý sorularýnla karþýmdasýn bu saatte.
Hayvansýn sen! diyeceðim ama bu bir iltifat olacak sana, vazgeçiyorum söylemekten.
Sana acý vermek istemiyorum. Çünkü insan birine acý çektirdiðinde, en çok kendisini hýrpalýyor.
Bugün Havana´daki bu yaðmur beni zaten yeterince hýrpaladý, ýslanan þiirlerimi kurutmak biraz zor olacak. Bir de üzerine kan damlayan papatyalar var, en çokta onlara üzülüyorum.
Küba´da en yalnýz adam benim bu gece, ne çok içtim ikimiz için.
Hakikaten ne çok içtim !
Ölü aþklarý hortlattým, mektuplarý analize ediyorum, ýslak þiirler ve kanlý papatyalar. Susuyorum.
Nehir kenarýna gidip biraz hava almak gerekiyor. Bu gidiþle kendimi gerçekten Havana´da falan sanacaðým.
Hakikat hiç te öyle deðil.
Hakikat, çöken bu yaðmurlu akþamüstü karanlýðýnda, kaybedilmiþ ( belki de hiç kazanýlmamýþ)birþeyleri hatýrlamaktan ibaret.
Benimkisi sadece sessiz bir isyan.
Hakikat.
Sessiz bir isyaný hiç kimse istemez.
Bende istemiyorum.
Hakikat her zaman aldatýcýdýr, herkes bu yüzden yalan söyler ama Havana´da yaðmur yaðýyor, buna inanabilirsin...
Hani bir yaz akþamýnda seninle burada olacaktýk?
Ne oldu bilmiyorum: ya çiçeklerim güzel deðildi ya da tanrýlar yerlerinde yoktular. Zaten hayatýmda, dileklerimin tuttuðu vaki deðildir.