Selvi Dalýnda Bir Kelebek

„ Metamorfoz Bir Replik „




Günümüzde ölümle baþa çýkmayý beceremiyoruz.
Daha doðrusu çok iyi biliyoruz, bizden yeteri kadar uzakta olsun yeter.
Hayatýmýzda ölülere yer yok.
Ölümü aramýza almayarak, yaþamýn en mistik yanýný da yasamýmýz dýþý býrakýyoruz.
Bilmeyerek yaþýyoruz
Herþeyin ayný kalmasýný istediðimiz veya çoðu zaman herþeyin ayný kalacaðýný
sandýðýmýz bir yer olarak algýlýyoruz bu evrensel düzlemi.
Ölüm bizi deðiþtirebilir ve biz asýl deðiþimden çok korkuyoruz.
Bütün varoluþumuzun bir metamorfoz olduðunu unutarak, mezarlýklara konmayan
bir kelebek olarak kalmak istiyoruz.
Oysa sürekli bir reinkarnasyon durumundayýz, yazgýmýz bu sürekli deðiþimler
olduðundan ötürü canlýyýz.
Unutarak yaþýyoruz.
Mesleðiniz ne?
Buldum!
Siz bir Visajistsiniz. Ölüme güzel bir yüz veriyorsunuz yani bir sanatkársýnýz.
Kosmetik ürünlerinizle uzaklaþtýrýyorsunuz zamaný insanlarýn suretlerinden.
Fevkalade bir çözüm ama maalesef yalancý. Mumyalanmýþ kelebeklerin uçamadýðýný,
size kimse söylemedimi?
Gülebilirmiyim?
Hem size hemde ölüme karþý en etkin olan þeyin gülmek olduðunu söylediler bana.
Mesleðiniz ne?
Taþçý, Ýmam, Hemþire, Marangoz, Nakliyatçý, ne güzel meslekler bunlar.
Hepsi ölümle elele.
Siz efendim!
Taþa adýmý güzel yazacakmýsýnýz? Lütfen kendinizi fazla zorlamayýn arabesklerle,
yüzyýllar sonra baþýmda un ufak olacak o mermer sütun ve tozlarýný çocuklar
ananelerinin gözlüklerinden silecekler.
Siz Ýmam efendi!
Tatlýyý seversiniz, mevlüt þekerimden avuçlayabilirsiniz, merhumun dileðiydi diyerek.
Býrakýn çocuklar takkenize gülsünler, az ciddi adamýn namazýný kýlmadýnýzmý? Bir iki dilenciyle beraber. Hoþnut kalýn ve hoþnut býrakýn hocam, öldüðünüzde bu cami dolacak.
Unutmayýn hocam, hocaya gülen çocuklarda adam olacak, gavur deyimiyle metamorfoz
denen þey bu iþte.
Hemþire haným, aidsli hastanýz iyi bir insandý deðil mi?
Bir nevi aþýk olmuþtunuz ona, papatyadan ördüðünüz tacý onun baþýna taktýðýnýzda,
seyretmeye doyamýyordunuz mutluluðunu, yaþamý nasýl da güzel gösteriyordu gözlerinize
deðil mi?
Siz þanslý bir insansýnýz, yaþamýn mistik havasýný soluyorsunuz, ölümle öpüþmek hergün
ve yarýna çýkmak yine de, gerçek yaþamýn ortasýndasýnýz.
Size, bir çiçeðin solduktan sonra ne olacaðýný veya olabileceðini anlatmama gerek yok.
Bembeyazýn nasýl kankýrmýzýya dönüþtüðünü de biliyorsunuz.
Rengarenk yaþýyoruz.
Siz bir an uzmanýsýnýz, yoksa nasýl bileceksiniz bir aðacýn yaþýný.
Bana söyleyebilseydiniz keþke tabutum olacak aðacýn þimdi nerede boy verdiðini.
Ýçine gireceðim aðaçla gidip þimdi sýrlaþýrdým.
Biliyorum bir marangozsunuz sadece, bir müneccim deðil.

„ Eskiden, sýrlarýný hiç kimseye açamayan insanlar, bir daða çýkarlarmýþ.
Daðýn tepesindeki bir aðacýn gövdesine bir delik açar ve bütün sýrlarýný bu
delikten içeri fýsýldarlarmýþ. Sýrlaþmalarý bittikten sonra aðacýn gövdesindeki
deliði toprak ile sývar ve böylelikle anlattýklarýnýn baþka bir canlý tarafýndan
duyulmasýný önlerlermiþ.“
Sýrlarýný öbür tarafa taþýmak dedikleri aklýma geldi. Benim sýrdaþým nerede?
Acaba o aðacýn dallarý, duyduklarýný göklere anlatmazmýydý?
Allah bilir.
Anlatýrdý, hem de nasýl anlatýrdý.
Yapraklarý dudak dudak açar ve her geçen buluta bir sýr verir ve bütün sýrlarý
taa yýldýzlara kadar taþýtýrdý.
Kökleri dil dil olur ve yaðmur sularýndan baþlayýp, derelerden denizlere ve
okyanuslara kadar dökerdi o insanýn sýrlarýný.
Kul duymazdý ama kainat bilirdi o insanýn sýrlarýný.
Kainat bilir insanlýðýn sýrlarýný, yaþamýn sýrlarýný.
Nakliyatçý beyefendi, siz bilirsiniz taþýmanýn ne demek olduðunu.
Bir þeyi bir yerden baþka bir yere götürmek nasýl bir olaydýr, siz bilirsiniz.
Deðiþmeden, göçmeden, taþýnmadan yaþayamayýz, siz bilirsiniz.
Düþünmeden yaþýyoruz.
Yediðimiz bir elmayý bile nasýl deðiþtiriyoruz vücudumuzda, duyduðumuz bir
müziði ruhumuzda, ögrendiðimiz bir sözü dimaðýmýzda, sürekli deðiþtiriyoruz.
Yaþamý aktarýyoruz bizden sonraki yaþamlara.
Öðretileri, terbiyeleri, deðerleri, sevgiyi ve kini, herþeyi aktarýyoruz sonraya.
Artýk ölümü alalým aramýza, yaþam yalnýz kalmasýn.
Selvi dalýnda bir kelebek, kimseyi korkutmaz.
Bu korku neden?

1)
Görüntüler, arkalarýndaki gerçeði görmemizi engellemekten baþka ne iþe yarar?

2)
“ Aðzýndan midesine bir hortum indirdiler, koluna bir bant baðladýlar, ateþini,
tansiyonunu, nabzýný ölçüp, nefes alýþ veriþini dinlediler, yüzüne bir maske takýp
oksijen verdiler, ayak baþparmaðýna bir nabýz oksimetresi taktýlar, vücudunu
makinelere baðladýlar, damarýna bir tüp yerleþtirdiler, isimleri ve yan etkileri tam
bir muamma olan ilaçlar yutturdular, bunun kendi hatasý olduðunu hatýrlatmak
için kýnayan gözlerle baktýlar ve sonunda daha beter vaziyete düþmediði için ne
kadar þanslý olduðunu söylediler. Gerçi o „þanslý“ hariç her türlü sýfatý yakýþtýra-
bilirdi kendine.“

3)
„O bizi, bize göz kýrparak, ölüme götürüyor. Ölülerin nabzýný yokluyor, ateþine ölçüyor
ve bütün görevlerini tamamladýktan sonra yaþamýn poposuna bir þaplak vurarak, bize
hoþgeldiniz diyor. Mevlütler, ayinler, her dinde kendine göre bir veda ve sonrasý yeni
bir bayram yeri.
Yeni bir baþlangýç.“

Baþka bir dilde, Die totenmesse ist ein Fest, ein Abschied, ein Neubeginn.
Baþka bir dilde, The requiem mass is a festivity, a farewell, a new beginning.
Ölüm, baþka bir dilde yaþamak.
Kelebek olduktan sonra baþka bir kelebek olmak.
Baþka bir çiçeðe konmak. Baþka bir aðaçla sýrlaþmak Baþka bir bayram yeri
Baþka bir baþlangýç. Ölüm bu.
Yaþamadan yaþýyoruz.



1)     Elif Þafak – Araf
2)     Elif Þafak – Araf
3)     Jan Fabre – Requiem Für Eine Metamorphose