Öncelikle sana ne!? Hayır sen burada yokken ben büyükmüşüm, küçükmüşüm sana ne! Ayrıca, büyürsem kafamı kırsınlar! 28 yıl oldu bu dünyada geçen zamanın toplamı da elime ne geçti? Manyak manyak kariyerdir, evliliktir, ay evimiz olsunlar, yok arabayı değiştirelimlerle 28 yıl. Ne gerek var ki?

Büyüdükçe saçmaladık mı? Küçükken temiz değil miydi ki hayat? Kapıya gelen yavru kedi gibiydik. Heyecanlı, deli, gözü kara, sıcak, sevecen. Sonra tekmelerle, kışttlarla, aman yapma, gitme, etme, olmazlarla büyüdük. Etrafa deli deli bakıyoruz, pek korkağız, pek güvenlik kaygısındayız, o kedi ne şekerdi, mahvettiler hayvanı 1 haftada. ( Kaldı ki kedi en sevmediğim mahlukattır.)

Büyüdüm de ne oldu, insanların çocuklarını öldürdüğünü, taciz ettiğini, kimsenin aslında dost olmadığını, aslında hiçbirimizin tatmin olmadığını, kadınların mutsuz olmaya mahkum olduğunu, erkeklerin kafalarının hep karışık olduğunu, patronların pis olduğunu, asla patron olamayacağımı çünkü çok yufka yürekli olduğumu, hayatta en sevdiğim meslekten sıkıldığımı, bu dünyaya çocuk getirmek istemediğimi, evliliği bir sürü şeyi gördüm.

Bu muydu üstüne büyümemi beklediğin dünya!? Sen büyü, bu da benim sana en büyük bed duam olsun.