Karanlýk çökmüþtü Ýstanbul'un üstüne. Ýþ saati bitmiþti. Ýþçiler yorgun argýninþaat halindeki evin yanýbaþýnda ki garaj niyetine yapýlmýþ olan küçük kulübede son gecelerini geçiriyorlardý. Piknik tüpünün üzerindeki kaynayan tencere aþaðý indirildi. Yerine dolu bir çaydanlýk konuldu. Tenceredeki yemek ilk bakýþta çeliþkiye düþürüyordu. Türlü mü çorba mý olduðu anlaþýlmýyordu. Ýçinde birkaç çeþit sebze ve bol su bulunuyordu. Fakir doðu insanlarýnýn en çok tükettikleri yemek türüydü. Sebze bulamadýklarý zamanlar da ise soðan ve peynir kullanýlarak yapýlan bu yemeðe Afsir diyorlardý. Metin Afsir yemeðini yiyemediði için yakýnlarda bulunan bir bakkaldan ekmek arasý birþeyler almak için gitmeye hazýrlanýyordu. O sýrada elektirikler kesintiye uðramýþtý. Sokak lambalarý dahil bütün lambalarýn sönmesiyle kapanan havayý ay ve yýldýzlar aralamýþlardý. - Arkadaþlar bakkala gidiyorum spariþi olan var mý? Kimseden ses çýkmayýnca Bayram cevap gönderdi. -Yok be koçum sen git. Metin elini kapýnýn koluna uzattý, kapýyý açtý ve hazýrladýðý ilk adýmý ileriye götürmeden olduðu yerde mýhlandý. Karanlýklarýn içinde kara giysili, heybetli bir adam ve cilalanmýþ ýþýklarla parýldayan bir çift keskin bakýþlý gözle karþý karþýyaydý. Kimdi bu adam, neyin nesiydi ve burda ne iþi vardý. her ne için otogardan buraya kadar takip etmiþse de bu ona kapýyý dinleme hakkýný vermezdi. Kulaðýna birtakým sesler geliyordu. Kalbinin sesiydi bunlar, her atýþta güm güm. Ýçinde öyle bir basýnç oluþtu ki her an beynini patlatýp tavaný delecek gibiydi. O an yeni bir his belirdi içinde, sinirin getirdiði cesaretle ve arkadaþlarýnýn varlýðýndan aldýðý güven duygusuyla kapýdakine çýkýþtý. -Ne istiyorsunuz? Sesinde heyecan ve korku vardý. Metin'i duyan arkadaþlarý da merakla sokuldular, ve ayný merakla adama bakarlarken, Diyarbakýr'lý Kutti adama yaklaþtý, aðzýný açtý ve daha sorusunu sormadan adam söze baþladý. - Selamun aleyküm hemþehriler, Metin'le biraz iþim vardý da. (adam sözünü bitirmeden Metin çýkýþtý) -Ben sizi ilk defa bugün gördüm, kimin nesisiniz bilmiyorum, benimle ne iþiniz olabilir ki? - Özel bir konuda konuþacaktým arkadaþ. -Burada olduðumu nereden biliyordunuz? -Ýstersen bunlarý dýþarda konuþalým. O sýrada içeri aydýnlanýverdi. Dakikalardýr konuþtuðu adamý tepeden týrnaða süzdü ve yine gözgöze geldiler. Can alýcý bakýþlarýn karþýsýnda yine ter dökmeye baþlamýþtý ki, Bayramýn sesiyle biraz gerginliði yumuþadý. - Madem Metinle konnuþacaksýn içeri buyyur gardaþ, korkma seni yemeyiz. ( Ne yenecek adamdý ya) adam biraz önceki giriþken tavýrlarýný bir anda terk ederek sürpriz bir geliþmeyle olaya son verdi. - Metinle yalnýz konuþacaktým, daha hazýr deðil, ben onu yine bulurum hadi eyvallah. Son cümleyi söylerken sað elini yukarýya kaldýrmýþ ve deðiþik, alýþýlmamýþ bir selam çakmýþtý meraklý simalara. Hareketlerinde belirsizlik vardý.