Geçen yýl tam bugün
Akþam beþ"te bindirmiþtim seni ömrümün kara trenine...
Yaðmur bir tarafta gözyaþlarým bir tarafta karýþtý yüreðime;
Tükenen yaþýmýn,
Tükenen bedenimin baþlangýcýydý,
O durmadan çalan,
O dinmeyen acý siren.

Eylül"den kalma son sarý yapraklar,
Rüzgarýnda savruldu sen giderken,
Duvardaki guguklu saate bile
Her akþam saat beþ"te
Kin güttüm sen yokken.

Gidiþine yakýn saatlerde,
Hep o soðuk hep o ayrýlýk kokan,
Tren garýnda bekleme salonundaydým.
Geri dönüþünün heyecanýný yaþamak için
Ýpini koparýpta gelecek körpe taylar gibi
Bekliyordum her akþamýn saat beþini...
Raylarýn gýcýrtýsý sýkýþtýrýrken beynimi,
Onca insan selinde arýyordum
Býkmadan yýlmadan seni...

Ömrümden bir on yýl daha götürecek olan,
Onuncu günde anladým terk edildiðimi;
"Helal olsun sana"dedim,
"Adam gibi adammýþsýn meðerse"
Mutluluk kabýna zehir koyup içirmiþsin,
Söylediklerin yaptýklarýna deðerse...

En sol yerimden yaralanmýþken,
Onurluca yolcu etmiþim seni,
Beraberce yaþanmýþlar hatrýna;
Bu sevda zelzelesi deðil sana,
Yürekte adý gibi"YÝÐÝT KALAN"A"....