Sensizlikler içinde yol alıyorum

Gece karanlık, ellerim üşüyor

Gözlerim dolu, dolu

Yokluğun, sanki bir düş

Ansızın bastıran,yağmurlar da ıslanıyorum.

Tenimi saran rüzgarı, sen sanıp hayat buluyorum

bütün ömrümüm en yalnızlık gecelerinde sen,

Hayallerle, pencereden uçup giden yine sen!

Karanlıklar ardından doğar, sandığım güneşim,

Şimdi kızıllığın ardından;

Yağmurlarım ve gökkuşağımsın desem..

Sensizlikler içinde Yol alırken;

Yazdığım kelimeler de bulurum seni,

Zaman acımasız

zaman sensiz gelip geçti.

Gülüşlerim sensiz,

Haykırışlarım sensizdi

Bakışlarım hep boş bomboş

Grubun kızıllığı hep var

Mevsim hep bahar sanıyorum

Günlerim böyle geçiyor

Yazılarım hep sana,

Seslenmelerim hep sana

Duyamadın duyuramadım sesimi

Yalnızlığım hep BANA







AYSUN. PAKSOY@GMAIL.COM