Gülümsüyor güneþ, gün doðuyor,
Kovuyor karanlýðý yavaþ yavaþ.
Bir hüzün getiriyor içime,
Karanlýkla birlikte giderken sen.

Elinde bir demet beyaz karanfille,
Gelmiþtin akþam güneþ batarken.
Konuþmadan elele tutuþmuþtuk senle,
Yol aldýk Güzelyurt'un yeþil bahçelerinde.
Kolunu doladýn ince belime.

Baþýmý yasladým senin göðsüne,
Yýldýzlar göz kýrptý bize göklerden,
Serin serin esen yel dedi: Nereye?
Gülerek baktýk birbirimize,
Otumuþtuk parkýn bir köþesine...

Ellerimiz birleþti, bakýþtý gözlerimiz.
Tatlý bir heyecan sarmýþtý bizi.
Gömülmüþtük çiðli çimenlere,
Ayrýlmak istemiyordu dudaklarýmýz.

Fakat ne yazýk sabah olmuþtu.
Mutluyduk öpmüþ,sevmiþtik birbirimizi,
Hayalde rüyada olsa bile,
Gülümseyen güneþ doð, çünkü batacaksýn yine.