Büyük bir korulukta ,sessizlik içinde bekleyen kalabalýk, gözyaþlarý içinde ellerinde mendiller, hayatýn ne kadar kýsa ve acýmasýz olduðunu düþünerek ilerliyorlardý. Arada bir sessizliði bozan bir hýçkýrýk, ve onu sakinleþtirmek isteyen insanlarýn sesleri duyuluyordu. Kavak aðaçlarýnýn arasýndan ýslýk sesi gibi gelen rüzgar, insanlarýn gözlerinden akan damlalarý kurutuyor, içlerini ferahlatmak istercesine yaz havasýný ciðerlerine dolduruyordu.

Dünyanýn en huzurlu ve tedirginlik verici yerleri mezarlýklardýr. Hayatýn ve ölümün bir arada olduðu, kimilerinin ölümünün huzur,kimilerininkiyse acý verdiði, ne yapýlacaðýna karar verilemeyen nadir mekanlardýr mezarlýklar. Elinizden geldiðince sessiz olmaya çabalarsýnýz; sessiz, acý dolu, ciddi, vs. Sinir bozukluðunun verdiði kýkýrdamalar sert bakýþlarla engellenir.

Kargalarýn mesken tuttuðu, ve bunun insanlarýn üzerinde negatif bir etki býraktýðý bu ortamda, tüm ölüm kokusuna inat etraf gül, papatya ve kasýmpatý kokmaktadýr.
Böyle bir ortamýn içerisinde karalar giymiþ, yaslara bürünmüþ insanlar arasýnda,aðaçlarýn ardýna gizlenmiþ garip bir tebessümle gelen kafileyi izleyen bir çift göz görünmektedir.

Kafile önde hoca olmak üzere derin bir kuyunun baþýna geldiler. Buraya gelindiðinde sessizlik artýk iyice bozulmuþtur, hýçkýrýklar, aðýtlar ve lanetler...Ahþap tabutun kapaðý hýçkýrýklarý ateþlemek istercesine aðýr aðýr açýldý; bembeyaz, küçük bir poþet çýktý içinden. Bunun bir insan olduðunu sadece o ortamýn içinde olduðunuzda anlayabilirdiniz çünkü ölü beden bu kefenin içinde tortop olabilir, bu da dýþarýdan herhangi bir þey gibi görünmesine neden olur. Gavurun süslü püslü cenaze törenlerine, güzelim tabutlarýna inat içine konduðu bu ahþap ve garip bir yeþile boyalý bu tabutun içinden çýkarýlan beyaz beze sarýlý beden aðýr aðýr bundan sonra ikamet edeceði, ve muhtarý mezarlýklar müdürü olan mekana býrakýlýyordu. Kadýnlar aðlamalarýný isteri çýðlýklarýna dönüþtürmek için doðru zamaný her zaman olduðu gibi ayarlamýþlardý.

--“ En güzel zamanýnda gitti !”
--“ Neden O!”
--“ O kadar iyi bir insandý ki!”
--“ Hep o kýzýn yüzünden !”
--“ Hangi kýz þekerim ?!”
--“ Vardý ya; O kýzýl cadý! Yedi bitirdi çocuðu!”
--“ Aaa bak ben bunu bilmiyordum,ameliyatta bir þeyler ters gitti falan sanýyordum.”
--“ Yok caným aslan gibi çocuk, kalbi öyle yorulmasa bu kadarcýk ameliyattan ne olur! Yedi adamý yediii!”
--“ Üzme kendini kardeþ, mukadderat!”

“ O kýzýl cadý! " “ Sensin cadý" diye içinden geçirdi, aðaçlarýn ardýndaki bir çift yeþil göz...

--“ Ben ona gençliðimi ve tüm benliðimi verdim. Beni aldatýp, tüm fedakarlýklarýma raðmen beni taktir etmeyen oydu. O bundan daha acý verici bir sonu hak ediyordu, Tanrý O’na fazla bile iyi davrandý. O, hayattaki tüm belalarý hak eden, pisliðin tekiydi! Þimdi kalmýþ kör ölür badem gözlü olur diyorlar; Hah! Boþ versenize siz; benim buraya gelmem bile O’nun için lüks! O masadan kalkamamasý için ne çok dua ettim bilmiyorsunuz, elimden gelse ameliyata bile ben girip yüksek dozda narkoz verirdim O iblise! Yine þansý dönüp, uyanacak diye öyle korktum ki! “

Rüzgar yüzünü yalarken, kýzýl cadý dedikleri kadýn yavaþ yavaþ kafileyi aðaçlarýn arasýndan izlemeye baþladý.

--“ Ah! Hepsi burda, tüm kurbanlar, tüm kurbanlarý....Ne çok kadýn var burada, çoðunu tanýmýyorum bile, acaba birbirlerinden haberleri var mý ? Hepsinin üstünden geçti, sonra da onlarý terk etti, hala nasýl aðlayabiliyorlar ardýndan? Neden anlamýyorlar; O’nun tek aþký bendim! En kendi olduðu, en aciz olduðu anlarda sadece benim yanýmdaydý. Sizlerle sadece eðlendi veya beni üzmek için sizleri kullandý.Hayatta gerçekten ruhuna sahip olmak istediði tek kadýn bendim, ümidi kýrýldýðýnda ise siz küçük fahiþelere gitti. Hala aðlayabiliyorsunuz O’nun için ne yazýk!”

Kefen tüm beyazlýðýyla, içindekinin siyahýna inat yeni kazýlmýþ,ýslak ve kirli topraða yerleþtirildi. Üzerine tahtalar kondu, bu iþi yapan adamlarýn yüzlerinden o çukurda olmanýn verdiði tedirginlik okunuyordu. Her gün, günde defalarca bu iþi yaptýklarý halde bu ifade yüzlerinden gitmiyordu, bir gün onlara da ayný þeyin yapýlacaðýný bilmeleri ölümlü ruhlarýný rahatsýz ediyordu. Etraftakilerinse neye aðladýklarý pek belli deðildi, ölene mi, kalana mý, kendilerine mi, gelecekte baþlarýna gelecek tek gerçeðe mi ?

--“ Ýþte baþ kahramanýmýz; her zamanki gibi büyük topluluklar önünde tek baþýna,ilgi odaðý...Bayýlýrdý zaten ilgi odaðý olmaya, bunun için her þeyi yapabilirdi, kontrol edilmez bir hýrsý zamanýnda yaþadýðý haksýzlýklara inat. Tek derdi her iþin en baþýndaki adam olmaktý. Kadýnlarýn,erkeklerin gözdesi olmayý severdi. Bu yüzden çok kereler iliþkimizi tehlikeye atmýþtý. Sadece sevgi O’na asla yetmedi, herkesin bir gün O’nu býrakýp gideceðini düþünürdü ve sýrf bu yüzden ne kadar çok insaný kendisine baðlarsa o kadar az yalnýz kalacaðýný düþünürdü. Bu egoistliðiydi bizi tüketen zaten. O’ndan bahsederken hep içimde iki duygu uyanýyor, nefret ve acýma...Yalnýzlýk O’nu böyle yapmýþtý, ve ihanet...Ama gerçek sevgiyi tanýyamayacak kadar mý ? Yazýk...Verdiðim senelere, geçen gençliðime yazýk! Sen þimdi öldün ama geride ben kaldým, ben ve yitirilmiþ yýllarým.Ölümün yanýma kar aslýnda, ölmeseydin bu iliþki hep böyle farklý hayatlarla devam edecekti. Senin ölümün benim kurtuluþum oldu. Artýk yepyeni bir hayata baþlayacaðým, sorgulamalardan , saçma suçlamalardan, farklý kadýnlardan ve kýskançlýk krizlerinden uzak...”

Artýk rahmetlinin üzerine toprak atýlýyor, soðuk ve kirli...Ýnsanlar aðlýyorlar, sesleri kavak aðaçlarýnýn arasýnda rüzgara karýþýyor. Kadýnlardan birisinin koluna girmiþ iri yarý bir adam var. Donuk yüzünden ne hissettiðini anlayamýyorsunuz. Ama kadýn tüm acýsýna raðmen dinç ve güçlü görünüyor; gözlerinde intikam ateþi var. Suçlu arýyor, bulduðu anda ise diþi bir aslan gibi parçalamaya hazýr. Adam sadece orda duruyor. Uzun boylu, sarýþýn bir kadýn var, O’da üzerinde özenle seçilmiþ siyah elbisesi ile etrafa direktifler daðýtýyor. Gerçekten üzülen 2-3 kiþi var, gözlerinden gerçek gözyaþlarý akan. Diðerleri hem sevinç, hem intikam almanýn verdiði bir huzur duyuyorlar. Birbirlerine tanýdýk bakýyorlar. Ayný acýlardan geçtikleri, ayný adamý sevdikleri ve ayný ihanete uðradýklarý belli. Ama herkesin en büyük ortak noktasý, “Kýzýl Saçlý Cadý” ; tüm gözler O’nu arýyor. Bu aslýnda O’nun günü, neden olmadýðýný tartýþmak için törenin bitmesini caný gönülden bekliyor herkes...O ise aðaçlarýn ardýndan bu sahte hüzün tablosunu izliyor. Tören bitmek üzere, herkes ellerini yukarýda olduðunu düþündükleri güce açmýþ ,ölünün yattýðý yerde rahat etmesini ve sevdiklerini bu acý sondan mümkün olduðunca korumasýný diliyorlar. Veya belki de...Þükrediyorlar bu ölümlü bedeni kendilerine gösterdiði için...

Kýzýl saçlý kadýn sessizce bir kez daha ardýna bakarak uzaklaþýyor. Yüzünde ayný acý gülümsemeyle...Kavak aðaçlarý tiz çýðlýklar atýyor...Kargalar etrafta uçuþuyor...Kafile daðýlýyor...

--“ Hanýmefendi? Afedersiniz ?!”
--“ Ah! Ee,efendim...”
--“ Eþiniz az önce ameliyattan çýktý, þu an odasýna alýyoruz,durumu gayet iyi isterseniz siz de odaya geçebilirsiniz “
--“ Öyle mi...Peki teþekkür ederim!”

Kýzýl saçlý bir kadýn hastanedeki bekleme odasýndan sessizce hastalarýn bulunduðu koridora doðru yürümeye baþladý, yüzünde garip bir gülümsemeyle...