Soluksuz yürüdüm ben bu yollarda. Sürükledim yýkýntýlarý ya da alüvyonlarý. Bir dere yataðý, küçücük bataklýk gibi, yosunlarla dolandý içim, orasý hep kurak kaldý. Üzerimde tonlarca bulut vardý, giderek bütün bedenimi sardý, sonuçsuz çýrpýnýþlarda hep, elimde bir avuç hüzün kaldý.

Sýkýþýp kalp aðrýlarýyla, sessizliðin sonunda ya da küçük cümlelerin her noktasýnda, araya sýkýþan bakýþlarýn gölgesinde, elini tutup uzaklara, dalmak vardý uzaklara…

Bir yaðmurlu gün, çýplak dallardan kaldýrýma sarkan damlalar gibi, üstüne basýlýp bilmeden yürüdüðüm sararmýþ incir yapraklarý, sulanmýþ gözlerimden bakmak dünyaya, çok elim bir ölümün ardýndan aðýt yakmak misali.

Sarý sarý arý çiçekleri, o soðuk sokaklar vuruyor beni. Eski ve terk edilmiþ iskele, karþýsýnda ufukta beliren yalnýz serseri!

Ellerini koyacak yer bulamamýþ insanlar gibi, sürekli cepte, soðuk vurmuþ, ayaz kýraðý çalmýþ, el derileri çatlamýþ, dudak morarmýþ! Gözde miyop var, gözlük yok. Kýsmaktan çevreleri kýrýþmýþ, söz söyler dudak susar, akýl almaz bu oyunlarý!

Çocuktum, çocukluðumu unuttum. Belki bir gün, ben de annem gibi anne olacaðým ve benim kýzým da bir gün anne olacak! Anne adaylarý, içlerine anneler ve hüzünler katmerli katmerli!

Doðru iþlem basamaklarýný öðrenemedim, sonuca hep yanlýþ formüllerle gittim, uzadý yolum bulamadým. Ya da tümden kýsaldý, oracýkta kaldým. Bu daralan dünyada, sadece bulunduðum yerde çoðaldým!

Kararsýz sýkýntýlarýmdan arýndýðým günü bekliyorum, zararsýz ve ziyansýz olmasýný, sadece bana dokunmasýný, benimle alâkalý olan kýsýmlarýný diliyorum. Belki ben uzaklaþýyorumdur herkesten. Bir cümlem bittikten sonra, aklýma gelen baþka bir cümleye atlýyorum. Bütünlük kayboluyor, derinlik baþlýyor. Üzeri sedef kaplý istiridye kabuklarý, yine yosunlar. Bataklýðýn yanýndaki hani!

Þimdi de, akide þekeri olmaya özendim. Düðmeye benzesin, nazar boncuðu renginde, dört delikli olsun yalnýz! Sahlepi sevmem ama kahvem olsun yanýnda, gazete okumayý da çok özledim.

Ben bu bahar yaþamalýyým. Resmini çekmeliyim bunlarýn, yeþil yosunlarýn, yaðmur damlalarýnýn, sarýçiçeklerin, eski iskelenin… Tamam, hepsinin birer ikiþer resimleri var bende ama yenilerini çekmeliyim.

Söz vermiyorum aðlamayacaðým diye, hüzün benim göbek adým.

Eski dostlarý unutmuþum, bari bunlarla dost kalayým!