Bu þehrin dar sokaklarýnda bir gün...
Nefesimden dumanlar saçýlýr
Issýzlýk çökmüþ, gece lambalarý yanmýþ
Cüssesi küçük, karanlýðý büyük
Yalnýzlýðý bir namert
Yanýnda oturulmaz
Konuþmak istersn, konuþmaz!
Sen teksin, þehir kocaman, insan dolu
Ýçini ýsýtmaz, bilinmez sonu.

Bu þehrin dar sokaklarýnda bir gün...
Yaðmur yaðýyordu gürültüyle
Elimi attýðým her gece, özlem ya da özlem
Oturup kendimle baþbaþa
Sessizce aynada ve sadece kendimle konuþtum.

Bu þehrin, bu dar sokaklarýnda o gün..
Bir diri ölüyordu her gün
Ya örselenmiþ, ya itilmiþ, ya da sevdadan belki,
Adresini bilmediðim sokaklardan birinde
Iþýklarý yanan evlerden biri
Perdeleri de çekilmiþ
Ýþte orada, evet tam orada olacaksýn
Ben bilmeyeceðim
Her kapýnýn zilini çaldýðýmda bir baþkasý
Diðerini gösterecek
Ve böylece her gün...

Bu þehrin her sokaðýnda
Bir gün sen olacaksýn

Sokaðýn baþýnda duracaksýn
Adýný bilmediðim bilmem ne apartmanýnda
O sýcak evinde

Bu kentin dar sokaklarýnda bir gün
Selâ diye sen okutulacaksýn...