Bu şehrin dar sokaklarında bir gün...
Nefesimden dumanlar saçılır
Issızlık çökmüş, gece lambaları yanmış
Cüssesi küçük, karanlığı büyük
Yalnızlığı bir namert
Yanında oturulmaz
Konuşmak istersn, konuşmaz!
Sen teksin, şehir kocaman, insan dolu
İçini ısıtmaz, bilinmez sonu.

Bu şehrin dar sokaklarında bir gün...
Yağmur yağıyordu gürültüyle
Elimi attığım her gece, özlem ya da özlem
Oturup kendimle başbaşa
Sessizce aynada ve sadece kendimle konuştum.

Bu şehrin, bu dar sokaklarında o gün..
Bir diri ölüyordu her gün
Ya örselenmiş, ya itilmiş, ya da sevdadan belki,
Adresini bilmediğim sokaklardan birinde
Işıkları yanan evlerden biri
Perdeleri de çekilmiş
İşte orada, evet tam orada olacaksın
Ben bilmeyeceğim
Her kapının zilini çaldığımda bir başkası
Diğerini gösterecek
Ve böylece her gün...

Bu şehrin her sokağında
Bir gün sen olacaksın

Sokağın başında duracaksın
Adını bilmediğim bilmem ne apartmanında
O sıcak evinde

Bu kentin dar sokaklarında bir gün
Selâ diye sen okutulacaksın...