Hastaneye beni doktorlar ve oðlum Can Yaþar yatýrdý.
Küçük oðlumu da refakatçý olarak kabul ettikleri için yattým.
Ama bu kez hastanede personelin hal ve tavýrlarý yanlýþtý.
Çok sevdiðim,bayan doktorumun hatýrýna sustum.
Yatmayý içten hiç istemememin sebebi,baþýma gelecekler,demek ki bana malum olmuþtu.

Saygýlarýmla arkadaþlarýma.
Esenlikler dilerim...

--------------------------------------------------------------------------------



Allah Allah,hastanede de karþýmdaydý muzurluklar...
Herkese ilâç tam zamanýnda gelir,bana zorluklar!
Kýþ gününde ayazda,sabaha kadar açýk cam of’lar!
Kapat demem,yanýmdaki hasta,nefes darlýðý,vah’lar!

Gezinmeme bozulurlar,gezmem ayak jimlâstiðidir...
Dolaþmasam ayaklar yanar,uyuþur,volta iyidir.
Ne çektiðimi kim bilir,alem kendi bildiðindedir!
Velhasýl bu kez üveylik gördüm,acep ki sebep nedir?

Çýkacak halde deðilim,çýkýþýmý vermiþler,hayda!
Çýkýþ günüm dolmadan çýk denir,yataða baþka hasta?
Denir;beden aþaðým kýpýrdamazken,kalk yine volta?
Dolaþýyordun diyorlar bunlar,dedim;çattým bu kata!

O durumda beni tahliye,tekerlekli sandalyede...
Üç hastabakýcý,sandâlyeden düþürdüler,ben yerde!
Yatacak hasta bekliyordu,sesli aðladý,bu derde...
Zordu halim dostlar,baþýma geleceði hissettim de.





ÝZMÝR/TEPECÝK/23/02/2009
Müfide DECDELÝ