Ben eskiden nasıldım,şimdi nasılım..?
Hiç bir şeye şaşmamayı ilke edinmiş ben,doğrusu kendime şaşarım bazen.Şimdi gözlüksüz yazıları okuyamıyorum,eskiden gözlüğü süs aleti bilirdim.
Yürümek biraz dursun,koşu en sevdiğim spordu.Şimdi biraz fazla yürüyünce nefesim daralıyor.Çeşitli ağrılar ve saire..
Ne kadar güzel bir sesim var idi,değişti.Bundan hoşnutsuzum.
Akla gelebilecek çeşitli teferruatlar,gelmeyenler,velhasıl:Ben de kendime çok yıllar önce,cahillik ile,arkadaşlara uyma vs derken,sigara içme alışkanlığı edindirdim ki,tek faidesiz yönüm sigaradır kendime,sevenlerime.
Keşke bu alışkanlığı,hiç edinmeseymişim.Bıraktım,bir sene sonra yine başladım.İyi etmediğimi bile bile lades.İstesem kendi kendime yine bırakırım da
lakin istemiyorum ki..
Ben de bırakmayı istemek için,Göğüs.Hst.de sigarayı bıraktırmak yönünde bir bölüm açılmış,oraya müracaat ettim.Bakalım kısmet?Temelli bırakır mı bırakırım bu kez .ALLAH BİSMİLLAH İNŞALLAH.
YZKİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
