BÝTMEYEN DANS...


(1)


Bir akþam alacasýnda, ya da gecenin patlýcanmorunda veya bir sabah vakti kuþlukta, bilmem ki neyi arýyoruz biz bu boþlukta?

Bir gizdir yaþamak, silinmez bir iz...

Yaþamak sadece denizin kumsalý öpmesi, ya da martýnýn uçmasý deðildir. Acý, sancý, sevinç, keder de deðildir. Bunlarýn tamamýný içeren bir bütündür yaþamak. Ne yana çekersen o yana gelir yaþamak.

Güneþ doðunca mý yaþanýlýr, güneþ batýnca mý? Aydýnlýkta mý mutlu olunur, zifiri karanlýkta mý? Hüzün bir kuþluk vakti mi gelir, yoksa bir akþam alacasýnda mý?

Yamaçtan huzursuz akþamlar indiðinde, yalnýzlýk neden kopkoyu oturur insanlarýn yüreðine?

Otobüsün arkasýndan mý koþarak yetiþirsiniz, yoksa trenin mi? Ya da metruk istasyonun eski bankýnda oturur kalýr mýsýnýz?

Güneþin doðuþu mu sizi sevindirir, karanlýðýn çökmesi mi?

Karanlýðýn gözlerini hiç gördünüz mü? Ýnsanlar, yerde mi Tanrý'ya daha da yakýndýr, yoksa bir daðýn zirvesinde mi?

Bir deniz kenarýndasýnýz, yalnýzsýnýz üstelik; adýnýzý martý kanadýna mý yazarsýnýz, yoksa akköpüklü dalgalara mý?

Denizin kumsalý neden öptüðünü hiç düþündünüz mü? Kýzdýðýnda da korkunç dalgalarýyla nasýl saldýrdýðýný?

Madem ki ay ve yýldýzlar bir taþ ve kum yýðýnýdýr, uðruna neden aþkýmýzý orada arar, þiirler yazar, þarkýlar besteleriz?

Uyanýr uyanmaz neden aynaya bakarsýnýz? Unutmayýn ki arkasý katranlý kaðýtla kaplýdýr...

Yüzünüzü en çok hangi yöne döndüðünüzü düþünün ve sevgilinizin en çok hangi elini tuttuðunuzu düþünün; anýmsýyamadýnýz mý, sevgiliniz ve yönünüz bu kadar önemsiz mi? Oysa unutmayýn, dünya sadece ikisi için dönüyor.

Aþkta üçüncü kiþi neden hep acý çeker ve neden hep birinci kiþi acý çektirir?


(2)


Zifiri karanlýk bir yerde bir geceyarýsý yürürken neden güneþin doðmasý için dua edersiniz de, elektriðin o yere gelmesi için deðil?

Unutmayýn, sadece güneþ doðmaz sabahlarý; güvercinleri de vururlar, çýrpýnýrken kanatlarý...

Hiç kimse unutulmaz, hiç kimse vaz geçilmez deðildir.

Bir insana hak ettiðinden fazla deðer verirseniz, hurdasýný sýfýr diye size pazarlamaya kalkar.

Dalgalar azgýnlaþýr, kumsalý dövmeye baþlar; dalgalar sakinleþir, kumsalý öpmeye baþlar.

Bir geceyarýsý serinliðinde, yakamozlarýyla parýldayan denizin derinliðinde, senin gittiðin ve benim dönmeni beklediðim yerde; eðer düþmeseydim ayrýlýklarla derde, inan seninle çok mutlu olurdum, olur olmaz her yerde…


(3)


Sen dudaklarýmda bitmemiþ bir þarký, kimse bilemez aradaki farký. Hani o birlikte baþladýðýmýz, koþarken yavaþladýðýmýz, hayat tanýmadý toleransý, bitiremedik dansý.


Dalgalarýn kumsalý öptüðü yerde, çýðlýk çýðlýðadýr þimdi martýlar. Ben mi duygusallaþtým ne,
daha bir hüzünlü olmuþ þarkýlar. Az sonra bizim þarkýmýz, bizim dansýmýz baþlar, denizin derinliðinde, gözlerinin büyüsünde, bak nasýl görülür farkýmýz, dansýmýz; hani o birlikte baþladýðýmýz, sen dudaklarýmda bitmemiþ bir þarký, kimse bilemez aradaki farký. Koþarken yavaþladýðýmýz, hayat tanýmadý toleransý, bitiremedik dansý; kimse bilemez bitmeyen dansý...



ERDEN ERKÝN…
BÝTMEYEN DANS…