Susuyorum,çünkü;
Ne zaman konuşmaya bilesem dilimi
Gitme kal diye ağıtların bohçasını çözmelerin
kıyılarında buluyorlar leşimi
Bile bile lades demelerin ağına düşmüşüm
Dolaylı bir tümleç bu ayrılık
Dolaylı olmayan yollardan yanıma varmış olan
Ele güne göre; kabahatleri ben pişirmişim.
Hep suçlu,hem güçlü olmalara sığınmaları bekliyorlar benden.
Beyaz bayrakları göklere gömüp,
Pes etmelerin koynuna girmelere hiç niyetim yok

Ne acı
Bilir kişi heyeti bile
Bilmiyor senin yerini
Zarar ziyanı tespit etmekte ellerine kimse su dökemez halbuki!
Elimi neye atsam yalnızlık,
Kaldırdığım her taşın altından kendimi kurtarmaktan usandım.
Geçmiş olsun diyorum kendime, geçmemiş yaralarıma bakarken.
Sufle et gözyaşıma
Bak bu acıda nasıl ağlayacağımı unutmuşum!

Oraya evet evet işte tam oraya
Bir kısaltma işareti koyup kısaltalım aşkı
Hep son sözü söylemelere araladın perdelerini
Bir kere olsun mızıkçılık yağmuruyla ıslanmama izin vermedin
Neyse, kendimi buna alışacağıma ikna ettim
Bir sufle ver suskunluğuma ki
Kimse anlamasın mutluluğu unuttuğumu…
Hüseyin Avni ÇAKMAK