Gözyaþlarýmý unuttum ben anne,
Son kez ne zaman aktýlar,
Yüreðimin acýlarýný ne zaman yýkadýlar,
Hatýrladýðým son þey iki damlaydý,
Seni görmek için bir solukta çýktýðým yedinci kattaki,
Gri boyalý kapýnýn kalýn perdeli küçücük penceresinin önünde,
Seni gördüðümde akmýþlardý,

Ýki damla yetmiþti,
Yüreðimin acýlarýný silmeye
Hiç bir þey kifayet etmeyecekti,
Hatýrlýyor musun sana bakýyordum o pencereden,
Benimki de laf iþte,
Nereden hatýrlayacaksýn ki,
Beni bile unuttun anne…

Boþ koridorlarda gezerken baþýboþ,
Yüreðimde acýlar yuva yaptý,
Yaþýyor muydum? Etrafýmdakileri görüyor muydum?
Karnýn aç dediler, zorla yemek yedirdiler,
Senin karnýn aç mýydý soramadým,
A bak bende unutkan oldum,
Sordum…
Hep sordum sana kalk hadi yemek yiyelim diye,
Neden bana cevap vermedin.
Gözyaþlarým gibi sen de küsmüþ olamazdýn!
Ben senin en kýymetlindim,
Ben senin eksik kalan yanýndým,
Ben senin senden olma canýndým…
Kaç gece geçti
Kaç sabah oldu bilmiyorum,
Saymadým ki zamaný
Sen uyanmadýn diye ben günleri de gece yaptým,
Ne kýpýrdadý elin ne kýrpýþtý gözlerin,
Neden uyudun o kadar anlamadým,
Hadi kalk artýk dedim,
Yoruldum, uyuyamýyorum, yemek yiyemiyorum kilo verdim dedim,
Duymadýn…

Günler belki geceler geçti sesini hiç duymamýþtým,
Pencerenin ötesine hiç geçememiþtim,
Gücüm yetmemiþti küçücük pencereyi aramýzdan çekmeye,
Bitkin düþmüþtü bedenim, nasýrlaþmýþtý yüreðim,
Ne gözyaþým kalmýþtý temizleyecek,
Ne bir mendil vardý akan kanlý yaþlarýmý silecek…

Bir boþluk oldu bir gün,
Aramýzdaki o pencere yoktu,
Ýlk kez bu kadar yakýndým sana,
Günler belki geceler sonra,
“Anne” dedim sana
Sen de “kuzum” dedin bana,
Tanýmýþ gibi,
Hep tanýyacak gibi,

Ben gözyaþlarýmý,
O hastanenin küçük penceresinde,
Sessizce, öylece yatan senin anýlarýnýn yanýnda unuttum,
Sensiz yaþamayý unuttum,
Geçmiþi sýkýntýlarla dolu seni,
O hastanenin soðuk odasýnda unuttum…
Gözleri yaþlanmayan,
Yüreði nasýr tutmuþ birisi oldum,
Sen o kazada geçmiþini,
Ben o hastane penceresinde gözyaþlarýmý unuttum.

Þimdi isyanda kar etmiyor,
Kimle dertleþeceðim bilmiyorum,
Sensiz gecelerimde elimi kimse tutmuyor,
Saçlarýmý okþamak herkese aðýr geliyor,
Yüreðimde bir yerlerde derinlerinde bir boþluk var ki… dolmuyor.
Bu yalnýzlýðýmý sana anlatsam,
Sarýlsam annem desem,
Gözlerimdekini hasreti anlar mýsýn?
Sevgini yorgan yapýp üstüme serer misin?
Okþar mýsýn yine saçlarýmý kuzum diye?
Yüreðim acýmasýn diye siper eder misin yine kendini?
Benimle aðlar, benimle güler misin?
Çok yalnýzým annem
Çok eksiðim,
Yanýmdasýn belki,
Ellerimi tutuyorsun tutmasýna da,
Sesin titremiyor be annem,
Þefkatýn sarmýyor bedenimi,
Nefesindeki sýcaklýk yüreðimi ýsýtmýyor...

Sen altý yýl önce o hastanede,
Hayat dayanaðýmý býraktýn.
Ben yüreðimin çýðlýkllarýný susturdum,
Göz yaþlarýmý yanýna arkadaþ yaptým…