Bir bataklýk yalnýzlýðým, çýrpýndýkça yitiyorum.
Ellerim uzanmýþ boþluða, kimse tutmaz.
Kendi çýðlýklarým arasýnda kalmýþým.
Sen yoksun, ben yanmýþým...
Hiç bilmezdim aþk acýsýnýn fizyolojik halini,
Ummazdým kalbimin aðrýyacaðýný.
Ummazdým, çocuklarýn bile halime acýyacaðýný.
Kendime “güçlü ol” dedikçe
Ve þiþeler beni kendine çektikçe...
Aynalarda ki yüzümden nefret ettim.
Yansýmamý gördükçe...
Seni hatýrlýyorum kendime baktýkça
Ondandýr çoðu zaman karma karýþýk saçým, baþým.
Senin için her þeyden vazgeçtiðim gibi,
Yaþama alýþkanlýðýndan vazgeçiyorum bu gece…
Bu gece sen uyurken
Ben sonsuzluða uzanýyorum…
Sen yeni güne uyanýrken
Ben yeni bir dünyada açacaðým gözlerimi…
Ve unutmayacaðým umut dolu sözlerini.
Bekleyeceðim seni.
Seni bekleyeceðim...
Bekleyeceðim.
Uzun sürmez hesabým,
Neyim varki senin hayalinden baþka
Sorsunlar seni,
Anlatacaðým onlara seni
Seni onlara anlatacaðým.
Anlatacaðým...