Bir gün Kırşehirli bir flozof İstanbullu bir dostuyla yolda dertleşiyorlarmış. İstanbullu adama öğüt verirken flozof bir hikaye anlatır: Hikaye bir kedi ile bir köpeğin hikayesidir. Zamanla Kırşehir'in Mucur ilçesinde dağlık ve ormanlık yerlerde 2 tane çiftlik varış. Bu çiftlik sahiplerinden biri kedi beslemeyi biride köpek beslemeyi çok sevrmiş. Haliyle bunlar düşmanmış.Kedi her sokağa çıktığında köpek onu kovalarmış. Bu yüzden kedi dışarıya nadir çıkarmış. Kış gelmiş çatmış, her taraf kara bürünmüş. Kedi artık dışarıya çok nadir çıkarken, köpek hep dışardaymış. Yine çok soğuk bir gecede köpek dışardaymış. Kedi de ondan saklanarak dışarıya çıkmış.Köpeğin ne yaptığını izliyormuş. Tabi etraf dağlık olduğundan kurtda çokmuş ama köpek nede olsa gelemezler diye hiç korkmuyormuş. Tam köpek içeri girerken dağdan inen bir kurt üstüne saldırmış. Zavallı köpek can çekişiyormuş.Kedi bunu görünce çitlerden atlayarak, kurdu tırmalamaya başlamış. Bu sayede el birliğiyle kurdun saldırısını bertaraf etmişler. Tam bu sırada kedi köpek kovalar diye kaçacak iken köpek (dur) demiş. Sana bir can borçluyım beni kurtardığın için çok teşekkür ederim demiş. Bu sayede dost olmuşlar. Hep iyi geçinip hep birbirlerini kollamışlar. demiş Flozof. Yani dost kara günde belli olur. Gün gelir senin arkadaşında seni zordurumdan kurtarır demiş. Böylelikle sakın olaki gerçek dostunu, düşman görme demiş.