Hayatýmda yer almayanlar cenazeme de gelmesin. Onlarýn hayýr duasýna ihtiyacým yok. Onlarýn duasý beni yaþatmýþ olsaydý eðer; þimdi tabutta olmazdým. Ey Cemaat- i Müslimin! Seninle ayný safta namaz kýldýktan sonra sen hep kendine dualar ettin. Ben ellerimle caminin penceresinden senin günahkar bencilliðini bir kilim gibi sildim. Þimdi o kilimin üzerinden cenazemi taþýma! Býrak cesedim senin duaya kalkan ellerinden de uzak dursun. Yaþarken bana öðrettiðin: “Benim pisliðimi çekemediysen intihar et.” sözün senin duanýn besmelesi olsun. Býrak da cenazem yýkandýktan sonra, seni yaþatan bencilliðinle kirlenmesin. Bu dünya sizin olsun. Benim ölüm tutkum, senin yaþama sevincinden daha muhteþem olsun. Ey Cemaat- i Müslimin! Kurduðun dünya sahnesinde, hep baskýn basanýn oldu. Ellerinizdeki kutsal saydýklarýnýzla ve oruçlu aðýzlarýnýzla binalar basmadýnýz ama; insanlarý pencerelerden attýnýz. Sonra perdelerinizi öylece kapattýnýz. Hep þunu dediniz: Sabýr dinimizce kutsaldýr. Böylece sizin zorbalýklarýnýza kutsal bir etiket buldunuz. Bir marka yarattýnýz inanç adýna. Sonra inanlarý deve yapýp üzerlerine binerek, size inanmayanlarýn üzerine yürüdünüz. Yok yok tabutumda peygamber çiçeði olsun. Ben o çiçeði bir vazo gibi kýrýlan kalbimin içinde besledim. Allah herkese kalbine göre versin. Ey Cemaat- i Müslimin! Ýster laik ol, ister komünist ol, ister çaðdaþ ol, ister dindar ol, ne olursan ol deyip gel diyemem. Ben Mevlana deðilim, Þems gibi ya ölüme ya da karanlýða çeker giderim. Senin fikri garabetlerinle beynimi bir çöp tenekesine çeviremem. Ey Cemaat- i Müslimin! Yaþarken beni hiç sevmedin, þimdi cenazeme neden geldin. Ben dertlere gömülürken yoktun, þimdi cenazemde neden varsýn. Neden beni gözlerini kaçýrarak yok saydýn. Þimdi yoksa bana aðlamaya mý geldin. Sen o gözyaþlarýný al, baþka insanlarýn ayaklarýný kaydýrmaya git. Senin gözyaþlarýn sinsi sinsi gülüþünden daha tehlikelidir. Çünkü beni de sen kurþun gibi dökülen gözyaþlarýnla ölüme gönderdin. Ey Cemaat- i Müslimin! Gözyaþlarýna kanarak beni sevdiðini sandým. Senin sevgin, senin nefretinden daha zalimdi. Ey zulmün inancýný altýn varaklý dualara yazan. Þimdi mezar taþýma ne yazmaya geldin. Ey Cemaat- i Müslimin! Þehrin eþrafý oldun, gözlerime gözlüklerini soktun. Saatçide bana hep saatli bomba verdin. Seni beklerken cami önlerinde, güvercinleri paramparça olan bedenimle besledim. Senin semtinde baþýma neler geldi. Polis senden yanaydý, asker senden yanaydý. Ben derdimi hiç kimseye söyleyemedim. Ey Cemaat- i Müslimin! Sen bir kara gömlektin. Yýllarca seni üzerimde taþýyarak bir günahkar gibi gezdim. Þimdi o gömleði kefenimin cebinde sakladým. Allah'ýn adaleti beyazý, beyazdan; siyahý siyahtan ayýracaktýr. O siyah gömlek bakalým, Allah'ýn karþýsýnda kimi masum ve temiz çýkacaktýr.