‘Beni düşündüğünü düşünmek diyelim buna: AŞK.’

Saniyelerin dakika olmalarını engelledim bugün.
Eskiden yapamazdım bunu anı yaşayamazdım seninle…
Varlığımda ki aşkını keşfettim sevgilim.
Geri gelmeyecek her anımızı gömdüm kalbime,
İzin vermiyorum artık, zamanın ilerlemesine…
Lakin bazen hissedebiliyorum,
İzin alması zaten gerekmez ki benden;
Meraklı zaman, hemen görmek istiyor sonumu.

Saten çarşafların arasında oturan kadın…
Elbisesi yırtılmış bacakları açık,
Nefretle bakıyor geleceğe, saniyelere…
İnatçı mı inatçı oysa o, çarşaflara hiç yatmamıştı ki.

Çalan saatin sesi, kadını uyandırdı
O kadar yoktun ki içinde kadının,
Kaybolmaya mahkûmdu çarşafların arasında…

Özüme döndüm artık ben,
Zaten saniyeler de yok artık çarşaflar da…
Lüzumsuz bir uğraş bu bilirim;
Ellerim ellerine hiç değmeyecek artık…
Diyemem ki unuttum seni,
İnanmazsın da zaten bilirim.
Mazideki aşkım; saniyelere kızgınım…

Aynaya baktım çarşaflardan kurtulup
Yüzümde yastık izleri;
Ben bu muydum; sadece yastık izleri?

‘Sevgilim seni çok özledim, belki de sadece beni düşündüğünü bilmeyi özledim.’