Kendimle bir andlaþma yaptým: 13 Haziran sabahýna kadar siyâsî içerikli yazýlar yazmayacaðým. Ne “oyunuzu þu partiye verin” amigoluðu, ne de “vurun bre, indirelim” ucuz kahramanlýðý. Hem, yazanlarý kim ipliyor ki, beni de iplesinler?! Üstelik ne yað satanla ne de bal alanla alakam var. Alakasý, bir baðý olanlar özlerini cýrsýnlar; belki bir püskevitleri falan olur. Yoksa uzaktan uzaða bana ne?! Ben ne diye özümü cýracaðým caným!

Dilim dönerse birkaç anekdot, belki birkaç aný yazarým. Ýçlerine hoþluk olsun diye de biraz mizah, biraz da ironi katarým. Okuyan da saðolsun, okumayan da. Beðenen de var olsun, beðenmeyen de...

***

Kars’ý harmanlayacaðýz bu yazýmýzda. Artýk hafýzamýzda ne kalmýþsa; Allah ne vermiþse...

***

Galatasaray Lisesinden ve Boðaziçi Üniversitesinden mezun bir mühendis arkadaþým vardý. Yakýn arkadaþtýk, aramýzda her türlü þaka mubah sayýlýrdý. Bir gün iyice kýzdýrdý beni:

“Bak, tosunlaþýyorsun ha! Tosunlaþma!” Dedim.

“Yahu” dedi. “Tosun tosun deniyor da hep, bu tosun tam olarak ne demektir? Vallahi bilmiyorum.”

Hiç düþünmeden “cönge” dedim.

“Hö???”

“Damdan çýkma’nýn bir yaþ büyüðü”

“Haooaaa???”

“Üç yaþýndaysa gemlik, dört yaþýndaysa doðan. Erkek olmasý þartýyla”

“Cývýtma da adam gibi söyle artýk þunu!”

“Doðan olunca burmazsan boða, bursan öküz olur...”

“Aaaaaa, anladýýýýýýmmmm...”

Eðer Tosunun ne olduðunu bilmiyorsan, deðil Boðaziçi’nden, Harvard’dan bile mezun olsan Kars’a uðrayýp aday maday olma Lele...

Yoksa hâlin müþkil olar...

***

Yýl 1969.

Genel seçimler yapýlýyor. Þimdiki gibi öyle seçim otobüsleri, üstlerindeki konuþma platformlarý, bangýr bangýr baðýran hoparlörler falan yok.

Hatta, þehre yeni filmler geldiðinde; halka tanýtmak için yollara düþenlerin ellerinde bir megafon bile yoktu! Vallahi ve de billahi. Þehir sinemasýnda çalýþan uzun sivri burunlu bir oðlan vardý. Onu bir faytona bindiriyor, eline de tenekeden megafona benzer konik, hatta kulpu da olan bir þey verirlerdi. Gören desin Haço’nun hançeri, sivri burunlu oðlanýn da megafonu var diye! Fayton bütün mahalleleri dolaþýrken o oðlan da o konik teneke aðzýnda habire baðýrýyordu: “Türkan Þoray ve Ýzzet Günay’ýn bilmem hangi filmi geldiiiiiiiiiiiii! Þu þu saatte matine, þu saatte suareeeeeeeeeee”... Ýskender Dayý’nýn þiþman karýsý Melek Hala’da “Biy ciyarýn yansýn aðýz, bu matineynen suare ne demehdi?” diye PTT’de memur olarak çalýþan gelnine sorardý...

Kâzým Paþa’nýn hemen alt tarafýnda küçük bir meydan vardý. Bir tarafta kasap dükkânlarý, bir tarafta baraka büyüklüðündeki belediye dükkânlarý, onlarýn yanýnda da eski kapan; meyve sebze hali yani... Parke taþlarýyla kaplý bu küçük meydanýn ortasýna bir iki basamakla çýkýlan, ahþaptan yapýlma küçük bir kürsü koyuyorlardý. Parti adýna konuþma yapacak hatipler de o kürsünün üstüne çýkar baðýr-çaðýr konuþurlardý. En kalabalýk mitingler de taþ çatlasa bin kiþi...

Benim de daha býyýklarým falan terlememiþ, çocukluktan delikanlýlýða çýkma zamaným bile deðil. Daha çocuðum anlayacaðýnýz ama politikaya çok meraklýyým. Merakým nereden diye soracak olursanýz: Orasý hüzünlü; anlatýrsam bu yazýnýn hem insicamýný hem de ironik temasýný bozar...

***

Adalet Partisinin mitingi var. Ben de erkenden koþar adým gidip kürsünün dibinde yerimi kapmýþým.

Kürsüye milletvekili adayý Musa Doðan çýkýyor. Yakýþýklý, babayiðit bir adam. Öldüyse Allah rahmet eylesin. Çok heyecanlý olduðu belli oluyor. Bazen sözcükler birbirine karýþýyor ama durmadan kendi lideri Süleyman Demirel’i övüyor. Sonra dönüp dönüp CHP’ye bindiriyor. Öyle ki, bir ara hýzýný alamayýnca “Ýsmet Ýnönü, bir Lozan kahramaný deðil; olsa olsa ancak bir Hozan kahramanýdýr” diyor. Küçük meydanda bir alkýþ tufaný kopuyor.

O seçimde 9 milletvekilliðinin 5’ini AP, 4’ünü CHP alýyor...

Eðer Hozan’nýn ne olduðunu bilmiyorsan; gene Kars’a uðrama Lele...

***

Rivayet edilir ki; Kemal Kýlýçdaroðlu, son Kars mitingine çýkmadan önce bizim Terekeme lelelerden biri yanýna yaklaþýr ve bir konuþma metni verir CHP liderinin eline: “Sayýn Genel Baþkaným, bu metni bizim kendi þivemizle yazdým. Baþtan sona okursanýz, bütün Karslý’larýn oyunu cebinizde bilin...”

Kýlýçdaroðlu çýkar seçim otobüsünün üstüne ve baþlar metni okumaya:

“Aye, size gurban olum ay Gars’ýn Leleleri. Bahýn görün indi bu Gara Leleniz size neler deyejeh!

Bilirsiniz ki sizleri, yani özünüzü, arvadýnýzý, oðlunuzu, gýzýnýzý, nevelerinizden mezerdeki lelenize geder hamýnýzý sigortalý elettirejem. Yeyin dövletin pulunu, oturun öyünüzde...”

Bir alkýþ, bir uðultu, bir sevinç...

“Andýra galmýþ malýnýzý, dananýzý, goyunuzu, guzunuzu, toyuðunuzu, gazýnýzý gýymata mindirip sattýrajam. Parasýný, pulunu da men alajam. Goyun leleleriniz mezerden hortdasýn!”

Alkýþ yok, sevinç yok... Uðultu var sadece...

“Sizden aldýðým paralarý, hamýnýzýn arvadýna ayda 600 pangunot maaþ olarak geri verejem. Ele gýkýnýzý çýharsanýz; arvatdarýnýz teppiði kýçenize yapýþtýrajahlar...”

Þaþkýnlýk... Çýt yok!..

Ortalardan hündür bir adam avazý çýktýðý kadar baðýrýr:

“Hansý vayýs köpoyoðlu yazdý bunlarý, bunun eline verdi eye?”

***

Bu sonuncusunun gerçekle ve anýlarla alakasý yohdu ay Lele. Fýkradý, özüm uydurdum...

Tayyip Erdoðan gelince de sen uydur yolla, söz, buradan yayýmlayacaðým!..