|
Bir Yalnýz Gezerin Düþleri
(Eren Rýzvanoðlu) 5 Temmuz 2003 |
Düþler |
| |
 bu yazý, okuyana dönük bir çaðrý edimidir ve tek bir an da biçimlenen bir yolculuk denemesidir |
|
|
Düþ ve Çocuk
(Eren Rýzvanoðlu) 15 Ocak 2004 |
Düþler |
| |
| buraya nereden geldik ve nereye gidiyoruz |
|
|
Bu ortamda insan kendinde bulunan, insani özüne daha yakýn.Kanýmca tüm filozoflar bu özü anlatmaya çalýþtý. Bu öz, bir bilinç içeriði olarak, kendini yazýda tüm bedenselliðinden arýnýk kuran bütün insana açýlmýþ bir bendir. Ýçimdeki ses, dýþýmdaki diyen bilinç, ussal olan gerçektir diyen filozof. Her biri bu benin bir görünümüdür.
Bu sanal ortamda kendini yazýyla okuyan herkes, metnin kendi adýna konuþmasýna izin vermeli. Benim için yazýyý seçmek, insaný seçmektir. Aradýðým, bende öteki, ötekinde ben olan, kendi doðallýðýnýn dýþýna çekilmiþ, ama orada yeni bir doða kuran bu insandýr. Kurmaca ve kendisi. Çeliþkiyi görmek insaný görmek olsa gerek.
Tüm bunlardan ayrý olarak bir edebiyat kuramcýsýnýn da dediði gibi (zaten), “ayný anda hem eþsiz hem de anlaþýlabilir olan metin yoktur”.
|
|
