TAÞRADA AÞK

Mehmet AVCI

Bir sabah yine onun hayaliyle uyanmýþtý güne taþradaki çocuk.Yine komþusu olan aþýk olduðu kýzý evinin kapýsýnda bekleyip alacak ve onunla kýsa olan okulun yolunu uzatmak için saða sola kývrýlarak gidecekti okula.Olanlardan habersiz sessiz bir bekleyiþle varmýþtý evin kapýsýna.Zaman geçiyor beklediði küçük sevgili gözükmüyordu avluda.Soðuktan titremekte olan ellerini arada bir aðzýna götürüp sýcak nefesiyle ýsýtýyor ve sonra yine baþýný uzatýyordu avluya.Hiç sevmediði okula onunla gitmek için katlanýyordu belkide.

Dayanamadý yüreði bu bekleyiþe usulca gýcýrdatarak iteledi dýþ kapýyý tüm cesaretini toplayarak yöneldi pencereye.Taþrada kapý zili camdýr,donuk parmaklarýyla vuruyordu cama.Ama ne ses vardý ne seda.Kafasýný kaldýrýp koyuldu okulun yoluna küçücük beyninde büyük düþünceleri taþýyarak.

O gün kimseye birþey soramýyordu ve o gün onsuz okulda geçirdiði ilk gündü.Öðretmen hey sen!Diyordu ona lakin aldýrýþ etmiyordu öðretmenin baðrýþýna.Akþam eve vardýðýnda konuyu açmak istiyordu evdeki tek varlýðý olan annesine.Ne yapmalýydý nasýl baþlamalýydý aç karnýný doyurmadan derin bir iç çekerek yahu anne dedi ve kaldý.

Annelerin özelliðini biliyordu ki gerisini söylemeden cevabý vermiþti annesi.Bir gece vakti ansýzýn apar topar eþyalarýný yüklemiþti küçük kýzýn ailesi.Allaha sýmarladýk demeye fýrsat vermeden ayrýlýp gitmiþlerdi aþklarý sönük yaþamý donuk büyük þehire.

Yýkýlmýþtý bizim çocuk nasýl kalabilirdi artýk bu köyde,bu þehirde.Onsuz yürümeye alýþmamýþtý bu yüzden ilk tepkisini okulu býrakarak göstermiþti.Dar geliyordu elbiseleri küçücük aþkýnýn büyüklüðüne.Bir baþýna kala kalmýþtý sanki,kimsenin varlýðýný görememekteydi aslýnda.Günlerce baþýný iki elinin arasýna sýkýþtýrýp derin düþüncelere dalýyor acaba yaþadýklarým bir rüyamý diye soruyordu kendine.Henüz hayatýn gerçekleriyle yüzleþecek yaþta deðildi.Sadece son okula gidiþleriydi hatýrýnda kalan.Keþke zamaný ileri alabilseydim düþüncesi hakim olmuþtu zihninde.Bir an önce büyümek istiyordu onu istanbula tek baþýna götürecek kadar.Ýsmini ilk kez duyuyordu bu garip þehirin,nasýl bir yerdi iyi bakarmýydý minicik sevgilisine,yoksa kaybolup gidermiydi þehrin can alýcý girdabýnda.Her yazý çýkagelirler düþüncesiyle bekleyerek geçirdi köyün giriþ kapýlarýnda.Geceleri yaktýðý mum ýþýðýnda ondan kalan,giderken kapýda unuttuðu oyuncak bebeðini severek geçiriyor gölgesi gibi büyütüyordu hayallerini koynunda.Bedenini sýnýrsýz düþlerinin güdümüne terk etmiþ ve uzunca bir yolculuðun yollarýnda kaybolmaktaydý.

Fakir bir ailenin çocuðu oluþunun bilinci içerisindeydi.Onun çalýþýp para kazanmaktan gayesi bir otobüs bileti alabilmekti.Bunu ziyadesiyle yerine getirmek için taze bedenini emeðinin alýn teriyle yýkýyordu.Ýþ yaparken luzümsüz konuþmalardan kaçýnýr dinlenmek için her oturduðunda yalnýzca yanýnda taþýdýðý pilli radyosundan sanat müziði frekansýný arar ve kaybettiði özlemini türkülerin derinliðinde bulurdu.Hele birde þansý yaver gittiðinde'uçup gittin buralardan gözümün nuru nerdesin'türküsü çaldýðýnda gözlerinden akan yaþlar terinin tuzlu suyuyla karýþýr acý bir zehir gibi yakardý yüreðini. Bu prensiple senelerini umutla bekleyerek geçirmiþ ve köyün en güzel delikanlýlarýndan biri olmuþtu artýk.

Etrafýnda pervane olan çeþme güzellerini hiç görmüyordu gözleri.Onun aþkýyla yanýp tutuþan köydeki güzel kýzlarýn hayallerine kapalýydý kalbi.Onun kitabýnda herkese sunulacak kalp hikayesi bulunmamaktaydý.Tüm yalýnlýðýyla onu seviyor yanlýz onu düþlüyordu hala.Annesinden habersiz biriktirdiði parayý köyde en güvenilir bulduðu muhtarýn büyük oðlu aliye vermiþ ve þehir terminalinden bir istanbul bileti almasýný istemiþti.

Köyde geçireceði son gündü bugün,son birkez elveda demek için varmýþtý belki de hiç dönmeyeceði yarinin kapýsýna.Usulca bir iç çekti ve derin bir solunumla tüm kokuyu teneffüs ederek koyuldu yola.Oturduðu koltukta yanýndakilerin varlýðýna aldýrýþ etmeden baþýný cama dayayarak izlediði manzarayla birlikte hayallerede yol almaktaydý.

Gün ýþýðýnda aydýnlýk hayaller kurarken gecenin karanlýðýyla içine karamsar duygular çökmekteydi.Ýçindeki boþluðu onun hatýralarýyla doldurmuþtu.Onun deðer vereceðini düþündüðü,yanýndan hiç ayýrmadýðý oyuncak bebeðini arada bir cebinden çýkartýyor ve tebessümle bakýyor,ona vereceði aný sabýrsýzlýkla bekliyordu.Ya bulamasaydý onu,ya kabul görmeseydi hediyesi.Ya da aklýna hiç getirmek istemediði,geçmiþine biat eden potansiyel suçlu muamelesiyle suçlasaydý onu.Uzunca bekleyiþin nihayete ereceði zaman yaklaþtýkça kalbinin sesini duyar gibi oluyor ve çehresi maðrur bir tutsak endamýna bürünüyordu.Muavinin son durak kara toprak anonsuyla irkiliyor ve ilk adýmýný atýyordu samimi duygulardan yoksun olan þehire.Bu yozlaþma denizinde etiðin can simidine tutunabilecekmiydi acaba?Otobüsten iner inmez hemen,beline sardýðý,ninesinden kalma para kesesini yokladý eliyle.Tüm akrabalarý bütün tanýdýklarý ancak kesesinin içinde olanlardý belkide.Etrafý süzüyor ve karamsar düþüncelerini þehrin can alýcý görselliðine terk ediyordu.Bu güzellik,onu köyle þehir arasýnda mukayese takasýna götürmekteydi.

Taþrada yaþayanlarýn söz haklarýnýn olmadýðýný düþünüyor,merkeze teslimiyetçiliði ön plana çýkýyordu.Çarpýk düþünceler hengamesinde ve adýmlarýnýn belirsizliðinde kaybolmaktaydý.Alýþýlmýþ gündelik yaþam felsefesinden bir an için sýyrýlmýþ,nefsini tekmeleyen argümanlara takýlý kalmýþtý .Zaten karmaþýk olan beyni iyice yorulmuþ sadece ona konaklayacaðý bir otel bulabilecek kadar çalýþýyordu.Akþam olmuþ,hava kararmak ve gün bitmek üzereydi.Kesesine göre pejmürde bir otel bulmuþ kendini odasýna atývermiþti.

Artýk sabahý bekleyecek ve almýþ olduðu,doðru olup olmadýðýný bilmediði adresi sorgulamaya koyulacaktý.Gün açana kadar derin bir uyku çekmek istiyor ve uyumak için her saða sola döndüðünde yataðýn gýcýrdayan sesine teslim oluyordu.Bedeni günün yorgunluðuna teslim olmuþ yürümekten þiþen ayaklarýný yarýna hazýrlamak için dinlendirmekteydi.Sabah olmuþ Ýstanbulun ilk güneþi birbirine kavuþmayan iki perdenin arasýndan yüzüne vurmaktaydý.

Hemen kalkýp dikildi.Pencereyi açar açmaz otelin kapýsýnda bulunan simitçi tezgahýndan gelen mis koku ona ne kadar acýktýðýný hissettirmiþti.Harabe vaziyetteki lobide iki simitle çayýný yudumluyor,gözleri sevgilisinin adresini sorabileceði emin insanlarý arýyordu.Bugün belkide sevgiliye kavuþma günüydü.Bugün belkide onunla hayata tutunacak,yada onsuz yeni bir hayata baþlanacaktý.Eline sýkýþtýrdýðý kaðýtý arada bir göz ucuyla süzüyor adresteki sokaðý heyecanla arýyordu.Acaba karþýma nasýl birisi çýkacaktý?çok deðiþmiþmiydi?

Beni nasýl karþýlayacaktý?Bu yoðun düþüncelerle kýzýn çalýþtýðý bayan kuaförün kapýsana varmýþ dükkanýn tabelasýyla elindeki adresi tescilliyordu.Bu doðrulamadan sonra sýra beklenen ana gelmiþti.Kuaföre girmeye cesaret edemiyor yanlýzca camýnýn etrafýnda dolaþýyor ve içerde çalýþan rengarenk saçlý kýzlarýn arasýnda fatmayý arýyordu.Çok þaþýrmýþtý.Kapýdan girip çýkan,insanlýðýný cüzdanlarýnýn aðýrlýðýnda kaybeden müþterileri görünce hayretle seyrediyordu.Saatlerce kapýda,mutluluðu, güzellikte arayan kadýnlarý izlemekle geçirmiþti.

Tüm cesaretini toplayýp derin bir iç çekerek içeri gireceði anda elinde sigara ve çakmakla dýþarý çýkan bir kýzla çarpýþtý.Derince bir bakýþ uzunca bir süzüþ baþlamýþ ve zaman donmuþtu sanki.Aman allah'ým!Bu kýz fatma olmalýydý.Ansýzýn öylece kalakaldý.Bütün sadeliði ve ilkelliðine raðman onun karþýsýnda,çok cesaretli ve sahici bir dikiliþti bu.Kelimeler boðazýnda düðümleniyor dudaklarý ise sadece titriyordu.Sað elini cebine götürüp fatmanýn giderken köyde unuttuðu bebeði usulca yokladý.Kelimelerle ifade edemediðini belki bu bebek anlatacaktý.Ýç cebinden bir hamleyle çýkardýðý bebeði fatmanýn bakýþlarýna terk etti.Fatmanýn çocukluðu ve köyde yaþadýðý tüm anýlarý gözünde cerayan etmekte,ilkokul yýllarý bir film þeridi gibi önünden geçmekteydi adeta.Elindeki sigara ve çakmaðý bir anda yere fýrlatarak tüm sýkýlýðýyla mehmeti sarmalamaktaydý.Gözünden sicim gibi boþalan yaþlar Mehmetin heyecanýndan ýsýnan vücudunun sýcaklýðýnda kuruyordu.Ýlk cümlesi,Mehmet!Beni sakýn býrakma oldu ve devam etti,sen býraksanda ben seni asla býrakmam.

Þimdi sýra Mehmet yokken onun þehirde yaþadýðý baþýndan geçen tüm olaylarý anlatmaya gelmiþti.Fakat anlatacaðý yaþanmýþlýklarý Mehmet'i tekrar gerisi geri köyüne gönderecek kadar acý ve Mehmetin kaldýramayacaðý kadar aðýr olabilirdi.

Dur!Bekle dedi.Kuaföre yöneldi içeri daldý.Patrondan izin almak aklýna bile gelmedi.Dolabi açar açmaz ceketini ve çantasýný alarak kendini dýþarý attý.Koluna girdiði Mehmeti çekiþtirerek ileride bulunan,bazen arkadaþlarýyla öðlen arasý birþeyler atýþtýrdýklarý kafeye doðru götürüyordu.Mehmet hala þoktaydý.Ne oluyor!Nereye gidiyoruz?Demeye bile takati yoktu.Kuytu bir köþede anlatacaklarýna tanýklýk edecek boþ bir masa bulmuþtu Fatma.Hemen Mehmeti oraya oturttu.

Nasýl yapsam,nereden baþlasam anlatmaya diye düþünüyordu.Aklýna eski anýlarýndan baþlamak gelmiþti.Ya Mehmet köyde ne var?ne yok? Anlatsana diye baþladý.Cevaba fýrsat býrakmadan hey gidi günler çok özlemiþim orada seninle geçirdiðim günleri diye ekleyiverdi.Hatýrlýyormusun?Bir keresinde okuldan çýkarken ayaðým takýlmýþ ve düþmüþtüm.

Benim içim yanmýþ ama benim yerime senin gözünden yaþ akmýþtý.Benim önümde eðilmiþ,önlüðünün cebinden çýkarttýðýn mendili kanayan yarama sarmýþtýn.Derin bir iç çekti Mehmet ve evet,sen anlatýrken bile o aný yaþadým þimdi dedi.Bu söyleþi onlarýn üzerlerinde bulunan donukluðu eritmiþ gibiydi.Fatma,okuduklarý bu hayat okulunda,Mehmetin en baþarýlý olduðu dersin insanlýk dersi olduðunu biliyordu.Ona bakýnca þehirde yýkandýðý kirli sularýn üzerinde býraktýðý yaftadan kurtulmak gerektiðini hatýrlýyordu.

Baþýndan geçenleri Mehmet'in nasýl bir tepki vereceðini hesaba katmadan anlatmaya baþlayacakken,ee neden bugüne kadar hiç köye dönmediniz?Sorusuna cevap vermeye mecbur kalmýþ ve oradan anlatmaya baþlamak zorunda kalmýþtý Fatma.Babam dedi ve durdu.Gözlerinin dolduðunu fark eden Mehmet karþýsýndaki sandalyeden kalkýp yanýndaki sandalyeye oturdu.Saçlarýný yana çekerek gözlerinin yaþýný parmaklarýyla sildi.

Caným ne oldu?Anlatsana dedi.Babam þehre geldiðimizde bir þirkette otopark sorumlusu olarak iþe baþlamýþtý.Birgün þirket personellerinden birisine arabasýný yanaþtýrabilmesi için yardýmcý olurken arkadan hýzlagelen patronunun oðlunun ihtiþamlý arabasýyla yanaþtýrmaya çalýþtýðý arabanýn arasýnda kalarak can verdi.O gün tek dayanaðýmýz olan babam ölümüylede bize dayanak oldu.Patronunun verdiði kan parasýyla bir ev aldýk ve ogün bugün bende annem ve kýzkardeþime kuaförde çalýþarak bakmaya baþladým.

Lanet olasý kuaföre hiç girmemiþ olsaydým derken gözyaþlarý artmýþ ve içmekte olduðu çay bardaðýnýn boþalan kýsmýný doldurmaya baþlamýþtý.Bundan sonra anlatacaklarýný dahada merak etmeye baþlamýþtý Mehmet.Anlat devam et lütfen dedi. DEVAM EDECEK....

Lütfen görüþlerinizi mehmetavci-izedebiyat@hotmail.com adresime e-meille bildiriniz