Seninle ayný þehirde,
ayný gökyüzünün birleþtiði
o uzun,
o karanlýk,
o geçmeyen gecelerde,

artýk umudumun bitip tükenmeye baþladýðým saatlerde,
bir ezan okur ki hoca, doyamazsýn tadýna.

Ayný ezaný seninde duyduðunu hatýrlarým sonra,
o geçmeyen gece bayram olur sabahýma,
bilemezsin.

senden nefret etmek kadar uzun bir eylemi
gerçekleþtirecek gücü bulamýyorum kendimde.

eskilerini karýþtýrdýðým da daha da çok acýtasým geliyor içini,
kendi acýmýn bin katýný sende görmek keyif veriyor bazen.

çünkü baþka kadýn için aðladýðýný bilmek,
benim için hiç kolay olmuyor,
ne yaparsam yapayým o kadar üzülmeyeceðini biliyorum belkide.

bazen peþinden gelmemek için zor tutuyorum kendimi,
þu sýralar bu hissim o kadar zirvedeki,
sen bu þehirden gidene kadar
bileklerimi kesesim geliyor.

Görsem yanýcam, görmesem vicdan azabý,
üstüne bir de bu özlem,

beni kahrediyor.

belki senden çok istemiþtim seni görmeyi,
beynime hücüm eden geceler olmasaydý çoktan dökülmüþtüm belkide.

sonra bir el omzuma dokunup yapma dedi hep,
ona baþkalarýnýn da ihtiyacý var,
onun baþkalarýna ihtiyacý var,
yapma!

en çokta içimdeki bu çýðlýk kanatmýþtý yaramý,
önceden aldýðým kesikler, intikam alýyormuþ gibi
yaný baþýmda dururken;
senin ayný yarayý,
ayný sebebten,
neyse ki baþka bir kadýnla kanatmýþ olman hiç de fena sayýlmazdý.

sen þimdi beni hiç anlamýyorsun demi?
ne demek istediðimi, neler gördüðümü bilmiyorsun.

sana ait okuduðum yazýlar,
kurcaladýðým tarihler..

bunlarýn hepsi beni acýtýyor, farkýna bile varmýyorsun.

aslýnda bu kadar net söylemek doðru mu olur bilmiyorum ama,
yenilmeme az kaldý.

Pýlýný pýrtýný topla,
geçmiþini de geleceðini de al,
git bu þehirden.

Burda nefes alman bile gururken yürüyüþüme,
gidiþin onurum olacak.

Hýrsýmý ayaklarýmdan almadan git nolur.

Gururum bende kalsýn, hayallerim acýlarým,
aylardýr üzerimde býraktýðýn iz,

duygu selleri ve o lanet olasý þiirler!

hepsi bende kalsýn.

sen kendini al,
beni bana býrak ve
git bu þehirden.

Belina ÖZBEK