Kýrmýzýna kapýlmýþ aksi bi hayatýn içindeyim,
yüzüme katran deðmiþ..

Gitmen çok boþca sevgilim,
enkazsýz depremler gibi,
kalbim atýyor ama kimin için ne için belli deðil !

Trajik bi sonun habercisi bu yaðmurlar.
Toprakla seviþmiþ hayaller var,
çürük bir et kokusu
ve dilimde lanetler!

Sonra bi ses çýnlar kulaðýmda,
yavaþ salla,uyanmasýn aþkýmýz..
Söylesene sevgilim boþ beþik sallanýr mý?
Sallanmaz tabi.
Napýyým, hiç olmayacak bebeðimi uyutuyorum bende..

Tenimde biriktirdiðim volkanlar var,
içim yangýn yeri,
aþk bu olsa gerek sevgilim,
yoktan var ettiðin bi yara var yüreðimde,
kanamaz,
kabuk baðlamaz..
Ya içimden sökercesine keserle kör býçakla?

Bundan sonra korkak bir cesur olarak yaþayacaðým,
çünkü cesaretim baðlanmýþ sana!

Evet, ölü diyarlar þehrinden geldim,
sonra -miþli zaman ekleriyle dolu bi hayata attýlar,
onlara inat yüzsüzce nefes almaya devam ettim.
Yine de bi dilek hakký sunacaktýr ölüm meleði..

Söyleyin,
-saðlýcakla kalsýn hayat.

Belina ÖZBEK