Sen gittikçe, bu þehir daha da düþüyor gözümden.
Hatýrlýyor musun? Ýlk bu þehirde sevmiþtim seni.
Hiç tutmadýðým ellerini bu þehirde düþlemiþtim bir kýþ akþamý.

Oysa senin adýmlarýna þekil vermekti tüm kaldýrýmlarýn görevi,
beni sana getirip kapýna düðümlemek deðil.

Bu gördüðün yara var ya, eskisi gibi kanamýyor artýk.
Bunu duyduðuna üzüldün mü bilmiyorum ama, seni unutmamdan korkuyorsun.

Zamanýn bu kadar anlamlý olduðu bir dilimde,
tüm mevsimleri sarýp sarmalayýp sana geleceðim birgün.
Eðer býrakmazsan beni, en sevdiðim yemek ömrün olur söz sana.
Onun yanýnda uyuyup benimle uyanmaktansa; benimle uyu birlikte uyanalým derim ben.

Ýçeri almayacaðýna bile bile defalarca çalarým kapýný.
Ama bir gün yorulursam eðer, hiç sevmemiþ gibi giderim bir daha da izimi bulamazsýn.

Benden önce yine sen gideceksin demi, koþa koþa o ait olduðuna gideceksin.
Seni sýmsýký tutmuþ, karþýmda büyük bir ihtiþamla gövde gösterisi yapan o kadýna gideceksin.

Ne güzel de bakýyorsunuz her resimde yüzüme öyle.
Bana eskilerden bir masal anlatýr gibi her sözcüðün.
Bu aþkýn kahramanýnýn ben olduðumu yüzüme vurarak ne güzelde bakýyorsunuz bana öyle.

Sen bilmesende ben hep sana uyanacaðým bu beyaz odamda,
saðýr olmuþ kulaklarýný en güzel namelerimle inleteceðim.

Eðer sen gelinceye kadar bana emanet ettiysen bu aþký,
ben kýyýda köþede kalmýþ tüm gurur kýrýntýlarýmla birlikte, baþýmýn üstüne taç yaparým onu bilesin.

Ama ona çok dokunma, çünkü sen ona nerden dokunursan benim ordan bir kemiðim daha kýrýlýr.

Gücüm tükenir,
umudum azalýr.

Hakkýyla bekleyemem seni.

Belina ÖZBEK