Bir efsane oluyor fincan tutarken eli.
Zarafet inceliyor ikliminde her zaman.
Gözleri ýþýl ýþýl üstelik de gamzeli.
Bulunduðu mekanda onu soluyor hep an.
Gönülleri çeliyor her dem kahve güzeli.


Cezvenin hayaline yetiþmiyor köz izi.
Yanýp tutuþuyor naz albeni saðnaðýnda.
Imýl ýmýl kaynýyor cezbediyor bu bizi.
Ýzahý olmasa da yürek onun aðýnda.
Hayalleri eliyor bir dem kahve güzeli.


Leyla görse kýskanýr Mecnun’sa sanýr leyla.
Telvelenir fincanýn dibi kahve mevsimi.
Sakin sakin dururken hýrçýnlaþýr süheyla.
Leyla’nýn dudaðýnda iz olur kahve imi.
Sineleri deliyor her dem kahve güzeli.


Su sükuta bürünür ateþin kollarýnda.
Bir kahve içimliði merhabasý misilsiz.
Servileri andýrýr aþiyan yollarýnda.
Onu görünce ateþ hem aðýzsýz hem dilsiz.
Kýrk naz ile geliyor bir dem kahve güzeli.
Antalya, 19.07.2012 Ý.K