Bugün yedinci günü akça pakça kýzýmýzýn vedaýnýn. Ýnsan sözcüðü nisyan ile akraba, yani ayný kökten. Unutmak insana özgü bir hâl. Lâkin, biz Buse’mizi gönlümüzün en mutena yerinde tutuyoruz. Bir hayal gibi, bir rüzgâr gibi geçip gitse de fani dünyadan. Hatýra atlasýmýza ibriþimlerle iþledik Buse adýný. O içli bakýþlarý her an yâdýmýzda.


Evet, nahif bedenini ýssýz bir dað baþýnda topraða býraktýk. O artýk geceleri yýldýzlarla hasbýhâl ediyor kendi lisanýnca. (Sahi ölüler de konuþur mu.) Gündüzleri de güneþle ve ýlgýt ýlgýt esen yelle dinleniyor ruhu Buse’nin.


Þayet yaþasaydý, gözlerini kýskanýrdý yýldýzlar minik kýzýmýzýn, emsalsiz kedimizin. Beyazýn en güzelini ona armaðan etmiþti Yüce Yaratan. Onu bizden çok sevdiði için aldý kudreti sonsuz olan Allah’ ýmýz. Deni dünyada daha fazla üzülmesini istemedi Akça kýzýn. Masmavi gözleri simsiyah oluverdi veda ederken minik yavrumuzun. Gözlerine inen perde daha aydýnlýk, daha güzel zamanlara açýlmak üzere kapandý.


Çok nahifti Buse. Ýncecik. Sessiz, sakin uslu. Hiç bizi üzmedi son ana kadar. Ama vedasý çok aðýr geldi. Gidiþiyle çok üzdü çok. Güzel bir öyküydü o. Narin alýmlý. Dokunaklý bir þarkýydý hayatýmýzda.
Ýþitme özelliðinin olmayýþý nedeniyle daha çok þefkate ihtiyacý vardý onun. Baþka sýkýntýlarý da mý vardý bilemediðimiz acaba…


Son zamanlarýnda biraz ilgisiz mi davrandýk diye de içerliyoruz kendimize. Oysa 28. Þubat Salý günü eve geri getireceðiz umuduyla götürmüþtük veterinere. Zayýf bedenini eve getiremeden ýssýz bir dað baþýnda topraða býrakmak zorunda kaldýk. O andan sonra onunla ilgili uzun cümleler kuramaz olduk. Adýný söylemek istesek boðazýmýz düðüm düðüm oluyor. Sözler yarým kalýyor. Týpký onunla geçen güzel günlerimizin yarým kaldýðý gibi.


Buse zamana kudret eli ile iþlenmiþ bir nakýþtý diye düþünüyoruz. O güzelliði veren kudret sahibi geri aldý bizden. Biz emanetçi idik fakat çok alýþmýþtýk Buse’ye. Þimdi o asýl sahibinin, her þeyin sahibinin uhdesinde. Ýnþallah mutludur. Þayet, onu üzmüþsek bizi affetsin.


Baþkaydý Akça Kýz, ak paktý. Pirüpak. Meserretimizdi artýk hüznümüz. O veda etse de bize, biz ailece onu hâlâ seviyoruz. Hep yâdýmýzda, hayallerimizi süslüyor… Nahif bedeni incindi, ruhu incinmesin.
Ankara, 07.03.2017 Ýbrahim Kilik