Þu zamana kadar ayaklarým güzel bir iþ için yorulmadý hiç,
iyilik meraklýsý insanlardan hep nefret ettim.

Köþesinde sessizce oturan insanlarý deðil,
ukala olanlarý aldým yanýma.
Ukala sözler yazdým,
kendini beðenmiþ tavýrlar sergiledim.

Gerçek dostluklarým da oldu,
sahte aþklarýmda.

Aldattým ve aldatýldým.

Ýnsanlara güvenme gibi bi huyum da olmadý hiç.
Ýnsanlarýnda bana güvenmesini istemedim.

Çoðu zaman þiir yazarken
baþkasýna ilham olacaðým diye ödüm patladý.

Küfür ettim.
Çoðu kiþiye hemde.
Çünkü küfrü acizlik deðil, samimiyet olarak görüyordum.

Alýnan insanlar da oldu,
küfürle karþýlýk verenlerde.
Ayýplayanlar, ayýpladýklarý için bana ''içinden sövenler''?

Ve daha bir sürü insan çeþidi.

Aðzýma takýlan kelimeler...
Anemon'a açtýðým en son savaþtý affet Rabbim!

Biraz duruldum,
daha sakinim bu gece.
Öyle güzel kokuyor ki
her içime çekiþimde beynim uyuþuyor sanki.

Allah'ým sakýn yanlýþ anlama.
Ben..
Ben eroin kullanmýyorum..
Bu kadar sahte insanlarýn arasýnda
yarattýðýn en gerçek insan beni uyuþturuyor o kadar.

Psikolijik sorunlarým da yok, inanýn bana.
Sadece bazen kötü bir insan oluyorum.

Allah'la aramda sizin hiç bilmedeðiniz bir bað var
ve siz bizi çok kýskanýyorsunuz.
Anemonda öyle.
Onun kadar güzel kokmadýðý için üzülüyor hatta.
dün gece öyle söyledi bana.

Neyse iþte.

O ve Anemon.
Ýkisini de çok farklý.

Sizden çok farklýlar.
Biri Allah, biri onun yarattýðý..
Allah baþka zaten de, O çiçek de bana verdiði en büyük hediye oldu.

Belina ÖZBEK