Hiç bir zaman aþamayacýðým
sonsuz bir duvar var þimdi önümde.
Hayallerim gibi gri biraz,
biraz kirli.

Milim milim dokunulmuþ her bir zerrisine.
Çoktan fethedilimiþ...

Üstüne begonvil serpiþtirimiþ biraz,
güzel görünsün demiþ birileri.
Yoksa duvar yýkýlýr, biz altýnda kalýrýz.
Laf ederler, tuðlalarý kýrýkmýþ derler.
Mayasý bozuk gibi biraz..

Zamanýnda namusla örmüþler ama,
kaçmýþ bir yerde imleði.

Kirli duvar demiþler bundan sonra.
Herkes fethetmiþ ama, fetheden Fatih deðilmiþ.

Ýþte böyledir hayat.
Ölüm gibi biraz.
Biraz korkarak, biraz hasretle beklediðim.

Hayattan tek bir farký vardýr,
toprak sýkmaz seni.
Beyazlara sarar,
karanlýk bir yolda parlak bir ýþýkdýr gözlerin.
Eðer ýþýða doðru giden sensen, ölen de sensindir.

Üzülme çiçeðim.
Burada karalara baðlanan baþýn,
orada kefen denilen duvakla süslenecek.

Çünlü ölüm adildir.
Topraðýndaki kana bakmaz hiç kimse.

Kaderin artýk bir ayyaþýn elinde deðil,
Allah'ýn elindedir.

Sabret çiçeðim,
Annene söyle soldurmasýn seni.
Suyun gözyaþlarý olsun.

Sabret çiçeðim.
Ölüm adildir.
Ve az var, çok yok ölüme..

Belina ÖZBEK