Sevgilim;

Kalbimi kesip dikecekler, biliyorum. Ýyileþtiðimi sanacaklar, hayatýn evinde oturmayan kimselerin önceleyin öldüðünü, ''yine'' bilmeyecekler...

Susma böyle, di'li geçmemiþ diyaloglarýn yaralarýndan geldim sana, kendim hariç gittiðim herkesten. Ateþe dokundum, ellerim buz kesti. Sýrlarýný içime döken bir aynanýn çýðlýðý kulaklarýmda hâlâ. Suskunluðum yankýsýz sanrý. Saçlarýmý aðartan gölgelerin saðýrlýðý da bundan!

Usumda kopan fýrtýnanýn getirdiði yaðmuru, aðacý çürük yapraklarýn yazgýsýna benzer yalnýzlýðýma býraksýn teninde insan ýsýrýðý kalmýþ bir çocuk. Gövdem diyorum, çiçeklenir belki.

Niye tavana bakýyorsun derdin ne zaman seviþsek. Her öpüþünde ölü bir kadýn dirilirdi, göðe yükselir gibi.
Diriliþ'imdi baktýðým, tavandan sarkan cenin biraz çokça da çýplak...
Son yok biliyorsun deðil mi, sonrasýzlýk var, noktasýzlýðýn sonrasýnda. Biz de yok'uz, iz var, anýsýz ânlarda...

Duvarýn ardýný görebiliyorum, buradan. Orada aþktan baþka her þey oluyor, duyumsuyorum, hiçliði. Küretajý çoðul, sevgisiz ve örgütlü iþlenmiþ cinayetleri.
Sözcüklerimi baðýþlýyorum yeryüzünün yokluk aðrýsýna! Okunmayacak bi' dua daha þehâdetsiz karanlýðýmdan; Tanrý'm kýsýrlýða þifâ!

Sevgilim;
Zaman dýþý, dýþkapý ýssýzlýðýnda,
gök/yüzünden sarkýyorum.
Sadece kuþlarýn, bulutlarýn anladýðý dudak okumalarýmda
teri soðumamýþ adýnýn hecesi.

-Tanrý'm; iþaret parmaðýný indirebilirsin.
-Bitti mi Efsun?
-Gecem, bitti.