Canımın içi, sana çok uzak bir yerden yazıyorum.
Burası bilmeyene dünyanın sonu.
Burası insanların bağlanıp köpeklerin serbest bırakıldığı yer..
Burda sular sıcak akmayı bilmiyor canımın içi.
Burda dört mevsim yok.
Her taraf taş duvar.
Canım içi ..
Burda kendi yarasını yalayan bir hayvan bedenim.
Omzum kendime eş.
Kimsem yok.
Eşyalar sahiplerinden daha karakterli.
Odam zindan.
Haraket edebileceğim yer yok.
Duvarlar çok soğuk.
Herkes dinliyor ama hiç kimse konuşmuyor canımın içi.
Sır alan sır vermiyor.
Herkes geldiği yerlerden sadece yalnızlık getiriyor.
Burda hayatta kalmak zor zanaat canımın içi.
Yatağımın içi hastalık, yatağımın içi uyku.
Kapı açılır açılmaz soluk soluğa bir yalnızlık burası.
Odam karabasan, odam dipsiz ahlaksızlar ülkesi.
Canımın içi,
Burda herkes elini uzatır ama hiç kimse dokunmaz.
Ne yaparsan yap dolmaz içinin bir tarafı.
Telefonda duyduğun her ses, özledim der.
Şimdi o seslerin hepsi çok uzak da, hepsi birer hayal.
Burası canımın içi.
Benim hem ödülüm hem himayem.
Nereye gidersem gideyim arkamdan gelecek hayat hikayem ..
Belina ÖZBEK
