BÝTKÝSEL ÝLAÇ SATAN ÞARLATANLAR…

Siz, siz olun þu bitkisel ilaç satan þarlatanlara inanmayýnýz.
Ýster doktor, ister satýcý kisveli olsun…
Her ne sýfatla olursa; bitkisel ilaç tavsiye eden ve satanlarýn ekseriyeti saðlýðýmýzý istismar edendir, þarlatanlardýr…
Bitki ilaçlarý üzerinden, insanlarýn saðlýðýný istismar ederek rant devþiren bu þarlatanlar var bu þarlatanlar…
Ýsmi, ister “canan”, ister “maranki”, ister bilmem ne bela olsun; al birini vur ötekine…
Bunlar; halka verir talkýný kendi yutar salkýmý…
Örneðin bunlardan; “her gün en az bir avuç zeytin tüketmemizi tavsiye eden Canan Karatay”, kayýsýmýz (Malatya kayýsýsý) için bile “þeker var” diyerek, bol kayýsý tüketmeye takoz koydu, cazgýrlýk yaptý…
Bu Hanýmefendi Prof. Dr.’nin yeni bir fotoðrafýný gördüm dün bir gazetede. Halka zeytin yemeyi tavsiye diyetisyen profun önünde lahmacundan tut, pirzola, kýrmýzý etten kýzartýlan kebaplara bir dalýþý, bir yiyiþi vardý ki, sormayýnýz…
Meðer bunlarýn, beyazperde söyledikleriyle, perde arkasýndan söyledikleri bir deðilmiþ…
Bunlar ve bunlarýn alt tabakasý/satýcýlarý da ayný…
Geçenlerde bir baharatçýya uðradým. Öksürüðe iyi geliyormuþ diye biraz zencefil alacaktým. Adam bana öksürük için hazýrlanmýþ bir bitkisel macun önerdi.
Önermek ne, adeta dayattý/diretti aldýrttý…
Sözde andýz pekmezinde yapýlmýþ bir macun(muþ)…
Anýnda öksürüðü kesiyormuþ.
Kendisi de öksürmüþ de; bir kaþýkla halletmiþ.
Fiyatýna bakmadan aldým.
“Nefes darlýðý, burun týkanýklý falan varsa þunu da al” demez mi?
Onu da aldým.
Burun týkanýklýðý çocukta vardý, onu, O’nun için almýþtým.
Eve gider gitmez çocuða, “gel buraya” dedim, “sana ilaç getirdim”, “çek þunu burnuna” dedim, ne var ne yok (elimi de burnuma götürerek; çünkü o þarlatan da öyle yapmýþtý, tabii ki aynýsýný yaptým) indirir” dedim..
Çocuk çekti bir-iki, bir þey inmedi.
Kýzdým çocuða; “bi daha çek” dedim. Çocuk, bir daha, bir daha çekti, daha doðrusu çektirttim yine bir þey inmedi
Bu kez “ilaç” denilen o meretten ben çektim burnuma, salça gibi bir þeydi sanki. Ýlk çekiþte etkilenmediðim için ikinci kez hýzla çektim; burnumdan ne var ne yok inecekti ama inmedi. Sadece burnumdan aðzýmdan salça gibi bir þeyler döküldü o da burnuma çektiðim “ilaç”tý…
Kýzdým saflýðýma, kandýðýma, “bitkisel ilaç” denilen þeye verdiðim paracýklarýma…
Baðýrdým bir-iki, salladým yumruðumu boþluða. Bana bu mereti satan adam, o an yanýmda olsaydý gýrtlaðýna yapýþýr. (gerisini siz düþünün!..)
Kendi kendime; “ulan bi sabah olsun, olsun da göstereyim sana” dedim, baðýrdým durdum.
“Neyse, sabah, oradan geçerim, geçersem -en azýndan- yüzüne tükürürüm” dedim.
Ertesi gün, sabah oldu, oradan geçtim, þarlatan dükkânda idi, masum bir koyun gibi bana doðru baktý, galiba selam vermemi bekledi, acýdým kendisine, yüzüne tükür(medim), ama selam da vermedim sadece; “la havla “ çektim, geçtim…
Öksürük için verilen ne idüðü belirsiz macundan bir iki gün yedim, bu kez midem…
Midemde bir yanma bir yanma baþladý ki…
“La havle” çektim çöpe attým…
Anlayacaðýnýz aklýma geldikçe bu saflýðýma kýzýyorum.
Allah, kimseleri saðlýkla imtihana tabi tutup bitkisel ilaç satan ve tavsiye eden þarlatanlara muhtaç etmesin…