Gün biterken olaðanýn dýþýna çýkmýþ anlarýn ölümüyle ,damaðýmda anlamýn tadýný alýyorum.Gerçeklik duygusunun bende býraktýðý iz bir saman tadýný andýrýyor.Çið ve aidiyetsiz bir hissi var.Oysa benim bakýþým gerçekliðin sanatla deformasyonu.Bu þekilde varým,nesnelerin dalgalandýðýný ve onlarýn sýcaklýðýný gözlerimde hissediyorum.Dünyanýn kendi kendini yok etmesi,kafamýn içinde þahane imgelerin ortaya çýkmasýný saðlýyor.Zaman kavramýný dolup boþalan küllüklerden anlayan,devam etme gücünü köhne barlardan alan,sadece yaþantýlama eyleminde bulunan bir aylak,yitik,ben.Hayatýma felaketlerle bir nitelik kazandýrýyorum.Bana parmaðýný sallayanýn parmaðýný kýrarak anarþiyi benime öðretiyorum.Yoldan ve arzulardan vazgeçemiyorum.
-
Duydum bir bahar gecesi sakinlikle yýkýlan beynimin varoluþu söndürme çýðlýklarýný ve usulca sarýldý sigaralar,kadehler kaldýrýldýgeleceðe,artýk bilek kesikli geleceðime.Titreþti hava,hava polen ve hüzündü.Yeryüzünün kahve-sigara kuþaðýnýn en aðlak çocuðuydum,ölümü gören.Kalkýp kapatýp bilinci,bozuk bir televizyon,parazitli bir ekran gibi saða sola birkaç vuruþ düzelir þizofrenik sancýlar.Usulca sarýldý sigaralar ve kadehler kaldýrýldý bilgeliðe,birde köy meydanýnda deliren Niçe’ye,5.kattan atlayan Nilgün’e,ayný yaralý Özge’ye.Devrimci mücadele devam etmeli.Açýlsa da gözler soluk hastahane tavanýna,devrimci mücadele devam etmeli.
-
Bakýn benim toplumsal faydam yok,sokaklarda görürsünüz benim gibi aylaklarý.Ah benim zayýf bedenim,þimdi ne uzaðým maddesel dünyadan.Yalnýz romantik bunaltýcý sýcak altýnda,hatýrlatýyorum kendime,bu gökyüzü figandýr.Soluduðuna dikkat et.Deðiþecek bir dünya var.