Seni ilk gordugum zaman geliyor aklima... Kucuk sevimli cerceveli gozluklerinle, mini mini bir sekilde havaalani kapisindan cikmis ve yanima dogru gelmistin... Biraz soguk ama ayni sekilde de sicak bir sekilde hosgeldin demistim ve boylelikle baslamistik birlikteligimize... Tam bir Kova erkegi ve Koc kadini uyumuydu yasadiklarimiz... Biraz da kedi - kopek iliskisiydi... Bir tarafta basibos, kendi kurallariyla yasayip kafasina eseni yapan bir sokak kopegi yani kova erkegi, bir tarafta soba kenarinda tatli tatli isinip yasamayi seven ama istedikleri olmayinca da aniden tirmalayan bir ev kedisi yani koc kadini...

Kendimde olmadigim, karalari bagladigim zamanlarda yanimda oldun; fark edemedim... Sevgini, ilgini ve benligini bana atadin, yapman gerekeni yapiyormussun gibi geldi; umursamadim... Hatalarimi, uzuntulerini, mutsuzlugunu soyledin, ilgilenmedim... Ipler gerildi, uzadi ama gozumde asla kopmadi.

Zaman gecti. Sanki ruhumun bir parcasi oldugun icin iyilestirme sirasi bendeydi... Kendinde olmadigin, karalari bagladigin zamanlarda yaninda oldum, fark ettin. Sevgimi, ilgimi ve benligimi sana atadim, numara yapiyormusum gibi geldi; ama umursadin... Hatalarini, uzuntulerimi, mutsuzlugumu soyledim, ilgilendin.
Tekrar bir butun olduk... Aramizdaki ucurumlar, mesafeler ve de tartismalar yerini mutluluga, incelige, ozene ve de essiz bir sevgiye birakti.

Asla digerleri gibi olmadim, olmayacagim da... Asla digerleri gibi davranmadin, davranmayacaksin da... Bizi farkli ama zorlu kilan da bu ya zaten. Benligimiz. Kendi kurallarimiz, bizim dunyamiz. Elalem ne der kaygisiyla yasamiyor, bizden onceki insanlarin cizdigi yoldan gitmiyor, istedigimiz gibi davraniyoruz. Millet benzer cizgilerde benzer seyleri yaparken, biz beklenmedik bir zamanda beklenmedik hareketlerle birbirimizi cekiyoruz. Cunku biz sadece ama sadece bir kere bu dunyaya geldigimizin farkinda oluyor ve buna gore yasiyoruz.

Yasiyoruz ama zaman yine gececek... Yaslanacak ve ben her ne kadar seni sevdigimi soylesem, yazsam, cizsem de hep yetersiz kalacak...Hep yetmeyecek, hep biraz daha fazlasi icin mucadele ederken kum saati ve kader gozumun yasina bakmayacak. Saniyorum bir omur yetmiyor seni sevmeye... Yine de her ani seninle anlamli. Iyi ki ve de heyecanli.
Kabul edelim ki yasadiklarimiz ve de hikayemiz ne kadar farkli da olsa gun sonunda milyonlarcasindan sadece bir tanesi... Dunya icin siradan gelecek, belki hatirlanmayacak bile ama benim dunyam icin hep bas yapit olacak. Bunu tekrar bil istiyorum. Sadece bu.