Bir kenti
þafaðýn alacakaranlýðýnda
terkedip gidiþler gibisin
arkandan savrulan
sarý hüzün yapraklarýyla...

bu kenti sen yýktýn
bu depremleri sen yolladýn
öksüz çocukluðuma
-ki Freud için sadece bir istatistiktim (0-6 yaþ grubu)

o kentin korkunç uðultusunda yitirdim sesimi
yanýbaþýmdaydýn
aramýzda þiirler
ve en hüzzam aþk þarkýlarý..

duymadýn...

bir kenti þafaðýn alacakaranlýðýnda býrakýp
gittin
ve
puslu bir griliðin çöktüðü
lodosla bulutlarýn ansýzýn daðýldýðý
o muazzam deðiþkenliðinde
bir kent nasýl çöker üstüme
bakmadýn.

gittin...

kalsaydýn sana bir çocuk anlatýrdým oysa
metrekareye yüzlerce hüzün düþüren
kayýp ve aðlamaklý...
yalnýzlýk yazýlý isminin yanýna

kalsaydýn
sana bir düþ anlatýrdým
çýldýrtan bir sususuzlukta vaha olurken umut
deniz kýzlarýna olan düþsel bir aþk
ve sana yaðmurlar anlatýrdým

oysa benzemezdi sana yaðmurlar...

ama gittiysen eðer
neden bu kente her gece
yaðmur yaðardý.

ÞÝmdi bu kenti adýn için baðýþlýyorum
bazen kelimelere sýðmaz anlatacaklarýn
en sevdiðine bile kekeme kalýrsýn

ve þimdi bu kenti adýn için baðýþlýyorum...!