inceden bir akþamdýr bu sonbahara
kahin bir adamýn cebinde buruþmuþ
volta yalnýzlýklara...

aðýr vuslatlar geçerken meysiz kadehlerde
sustalým hep suskun çýktý bir çocuðun gözlerinden elleri üþür
öldüm koynuma sevdiðim gökyüzü veresiye
düþtüm kandýrýlmýþ defterlerin arka kapaðýndan
bir düþ yoruldu yýldýzlar kaydý mevsim sustu
sustalýmýn gözlerinde aðladý bir çocuk kafesine kondu...

eski bir mektup zulasýnda parmaklýklar izi kalmýþ
þiirinde bir anadolu denizi avluya çalmýþ
kahrýnda yastýkaltý güvercinler kanser
öksürürken kini bin para avucunda
soyundum kýrýldý on yedi yaþýmda ýslak resimler
her sevgi deðildi bu küçük bir aðaç kadar
kendineydi sonbaharý erken
sustalým hep suskun alacakaranlýk tan yeri
kökünden kestiler ki ýhlamurumu, koptu dünyanýn bam teli

inceden bir akþamdýr bu sonbahara
kahin bir adamýn cebinde buruþmuþ
ayýp yataklara...

boþluk bir sokak akarken sabaha
köþesine küfürler sýkýþtýrýlmýþ bir istanbul korkusu
güzel kadýndý hep yontardý elleri ince bardaðý
kýrmýzýsý yanardý dudaklarýnda adamlar yabancý
bir kadeh ikram damarlarýnda günah yanýklarý
sonrasý bir mendil, bir sigara belki sabah
kim duyduysa avuçlarýnda terler yüzüne þeytan
acýydý tarih atmak köþesine o kadýnýn
vurmuþtu bir kadeh, sustalým suskun
gözleri parladý çocuðun kasýklarý yangýn...

saat baþý düdükler yolculuk anýlarý memleket
gidilmemiþ bir kaç yer ucundan tutulmuþ bilet
öldüm kan çýðlýklarý belki bir gemiden
azdýrýlmýþ hayatlar çýkardým bu ilk sonbahar
akþamlarýnda açan çiçekti sevgilim
öpüþsek kýzarýr mýydý kimbilir utangaç evciliklere
sustalým hep suskun ucunda kýrmýzý gözler
öldüm yataðýmda hala savaþan öksürükler...