Ey kalbim!..Hatýrlayacaksýn, sessiz sessiz aðlarken baþýmý dizlerine koyduðumda, kimse
yoktu yanýmda. Yalnýzdýk seninle can dostum, yalnýzdýk... Atýþlarýn hýzlanýrdý hezeyanlarýmdan, kanýn çekilirdi damarlarýndan. Gözlerim susmazdý hani, senide esir edip yaþlarýna. Sabahlarý yalnýz inerdik, bir sen, birde ben. Anlamazdý hiçbir arkadaþ, dinlemezdi hiçbir yoldaþ. Biz iki divaneydik seninle...

Ben dýþtan, sen içten selalerin bendini yýkardýk aðýtlarýmýzdan. Kimse duymazdý ama, kimse düþünmezdi bizim düþündüklerimizi...

Ýki divaneydik seninle kalbim! Kimse anlamaz, ama herkese anlatýrdýk derdimizi. Yaramaz bir çocuðun çýðlýklarýný çoktan geçmiþti dilimizin söylediði sahipsiz türküler. Hani düþünürdük derin derin. Ayný sorularla bulanýrdý toz pembe rüyalarýmýz. Bizden baþka yokmu derdik buradan bakan bir iki divane... Sorardýk hani kimsenin düþünmeye bile cesaret edemediði sorularý. Çekiliverirlerdi simalar çevremizden. Hatýrlýyorsun mutlaka, mýzraklara saplanmýþ kuþlara deniz suyundan yuva yapýþýmýz, baþý dimdik duran beyaz güvercinleri kafeslerinden salýþýmýz ve aðýtlarýmýz yalnýzlýðýmýzýn tarifi oldu... Aldatýlmýþlýk deðil, aldanmýþlýktý bizi yýkan o zamanlar...

Deðil mi dostum, deðil mi sýrdaþým nasýl terk ettiler bizi? Nasýl koydular önümüze tek düze tabularý?.. Ahkam kesmek marifet oldu, zincirleri günün modasý diye taktýlar boynumuza. Aðýtlarýmýza yalancý nenniler diyip, anlamadýlar onuru gurura karþý yarýþtýrdýðýmýzý. Kavgalardan nefret ettiðimizi ve güneþin doðuþuna mevzilendiðimizi anlamadýlar. Neden biliyor musun kalbim? Çünkü biz yalnýzdýk karanlýk gecelerin gri yýldýzlarýnda... Baþabaþa aðladýkta hýçkýra hýçkýra dönüp bakan olmazdý. Gülüp geçerlerdi bize. Biz kurtaramayacaktýk çünkü dünya yý. Sende atan sevgi, bende yeþeren sabýr yetmeyecekti onlarýn prangalarýný çözmeye....

Çiftliklerde meleyen koyunlarý gösterdiler bize. Nereye çeksen oraya giden, hani boynundan urganý eksik olmayan, hani yumuþacýk tüyleri olan koyunlarý iþaret ettiler. Halbuki biz çoktan çizmiþtik, insan figürünün dahi karýþmadýðý tabiat manzarasýný. Masmavi göklerden sevgiyi indirip, dallarada hoþgörü meyvalarý koymuþtuk. Ama resimdi iþte, alt tarafý bir tabloydu. Hatýrlayacaksýn kalbim, rengarenk boyalarla süslediðimiz o tabloyu nasýl silerdi sadece o kara lekeler. Kimse görmezdi kendi çiziktirdiði iþaretlerden baþkasýný...Herkes bir " ben " di kendinde, hatýrlýyormusun vefakarým?.. Sana da, banada, " biz " olmak düþtü yinede bir beyaz nokta gibi hayatýmýza... Az aðlamadýk, az vurmadýk umutlarýmýzý duvarlara, az baðýrmadýk saðýrlýðýmýzý unuttuklarýmýza... Ama yinede çýktýk düze " biz "... Sen ve ben kalbim...sen ve ben....

Hatýrlarým þimdi o karanlýk gecelerde yardýma koþmaya çalýþan bir kaç iyi insanýda... Dokunamadýðýmýz, yanýmýza çaðýramadýðýmýz, uzaklardan bakýþtýðýmýz birkaç iyi insan vardý ya kalbim... Evet dostum, isimleri bile hala bizde deðil mi?.. " Gül dikenleriyle güzeldir " diyemeden tutup yapraklarýmýzla koparýrlarken çiçekliðimizi, sert ama vefalý bir sonbahar rüzgarýda vardý en kavurucu yazlarda. Bilirim unutmazsýn kalbim....

Belki çilekeþ bir yaðmurun, yahut en yanlýz kalabalýklarda ardýmýza düþen küçücük ama bembeyaz bir bulutun hatrýna bu tebessümlerimiz :)... Arkamýzdan uzanýp boynumuzu sýkmaya çalýþan ayrýk otlarýna inat. Binin içinde birde olsa, tek gamzesiyel özgürlüðü getiren bir kelebek hatrýna belki hayata sýrt çevirmeyiþimiz...

Ne dersin kalbim?.. Acýlara gülmek senimi gerektirir, yoksa sen mi getirirsin acýlarýn peþine düþen umutlarý? Bilmem ki çilelim, kalk hadi, tamamlýyalým yarým kalan tablomuzu, hatta orta yerine bakýþlarý düþmemiþ gök gözlü bir çocuk konduralým.. Çarpma öyle hýzlý hýzlý bedenime... Yeni bir cesaret için bende ümitle korku arasýndayým...

Tuvalimiz beyaz deðil lakin, bilsen kapkara kömürden bile... Ama sevgiyse herþeye raðmen ve umutsa martýlarýn hatrýna... Hadi kýþ manzarasý çizelim bembeyaz. Kimse karýþmasýn gönlümüze. Sobalardaki kömür bile siyah olmasýn tam tamýna.. Hadi, hadi bembeyaz sýcacýk karlar çizelim, adý " umut " olsun... Ve orta yerde bütün gülücükleriyle baþý dimdik, gözleri sýcacýk bir çocuk kartopu tutsun.....