Iþýk...Kimi zaman ne kadar da ölümcül olabiliyor. Benim için de aynen öyle olduðu bir geceydi. Her zamanki þehirde her zamanki barýn her zaman oturduðum masasýnda oturmuþ etrafa bakýnýyordum. Her zamanki garson bana her zamanki gibi ne içmek istediðimi sordu. Ben de her zamanki gibi ''Votka limon'' dedim. Her zamanki gibi bir geceydi. Ýçkim geldikten sonra farkettim ki eskisinden daha yavaþ içiyordum artýk. Bu bar artýk bu dudak payýný baya abartmýþ mýydý bana mý öyle geliyordu? Aðzýma doðru götürürken üzerinde kendi yansýmamý gördüðüm bardak; ''Hayýr, her zamanki gibi'' dedi. Evet dudak payýnda her hangi bir deðiþiklik yoktu. Barda çok deðiþik insanlar vardý o gece. Her zamankinden farklý insanlar, ya da bana her zamankinden daha farklý görünüyorlardý. Tek elim bardaðýmýn üstünde dans ederken diðer elim saç köklerimi okþamakla meþguldü. Ýlk kez gördüðüm insanlarýn yüzlerine bakarak neler düþündüklerini kestirmeye çalýþýyordum. Çocukluðumda kendi kendime geliþtirdiðim bir oyundu bu. Sarýþýn ve güzel bir bayan oturuyordu çaprazýmdaki masada. Sabýrsýz sabýrsýz etrafa attýðý bakýþlar yetmiyormuþ gibi, ayaklarý da dikkat çekecek biçimde zemini dövüyordu. Belli ki birini bekliyordu. Telaþlý telaþlý kontrol ettiði saatinin akrep ve yelkovanlarý, ona inat ilerlemiyorlardý eminim. Derken beklediði kiþi geldi. Uzun boylu, esmer, bakýmlý bir erkekti içeri giren. Saçlarýný arkaya doðru iyice yapýþtýrmýþ, þýk giyimiyle dikkat çekiyordu. Kadýnýn önce ayaklarýnýn zemini dövmesi durdu, sonra saatin akrep ve yelkovanlarý rahat bir nefes aldýlar. Sarýldýklarýnda, ''iþte hayat bu olmalý'' diye düþündüm. Gözlerim o masayý terketmek zorundaydý zira artýk orada bir hikaye kalmamýþtý. Tekrar kapýya dikmiþtim gözümü ki niyetim içeri ilk giren insanýn hikayesini kurmaktý. Barmen giriverdi kapýdan ama bu sayýlmaz dedim kendi kendime. Daha önce yüzlerce kez kurmuþtum bu salak barmenin hayatýný. Sabýrsýzlýkla ve çocuksu bir heyecanla beklerken kapýdan girecek olan kiþiyi, gözlerim yuvalarýndan fýrlayacakmýþ gibi oldu. Ýçeri giren beni bir ay önce terkeden sevgilimdi. Sað eli bacaðýyla kýrk beþ derece açý ile ilerlerken, sol eli baþka bir eli kavramýþtý. Güçlü ve kendinden emin bir erkek eli. Hemen kafamý arkaya çevirdim, o an onlara görünmek hayatýmda en son isteyeceðim þeydi. Yüzüne kaçamak bir bakýþ atmak için baktýðýmda, hemen çaprazýmdaki masaya oturduklarýný gördüm. Eski sevgilim, ben ona ''Cicim'' derdim, çantasýný yanýndaki masaya koymuþ, yanlarýna sipariþ almaya gelen garsonun gözlerine bakmaktan kaçýnarak, yanýnda gelen adama bakýyordu. Gözler onu çok korkuturdu, nedenini bana bile söylemedi asla. Garson þaþkýn bir þekilde bir cicime bir de yanýndaki adama bakýyordu. Sipariþin önce kimden geleceðini merak ediyor görünüyordu. Ben ise bu sýrada lütfen beni görmesin diye Allah'a yalvarýyordum. ''Viski'' dedi adam. Garson not alýrken, sanki akýlda tutmasý çok zormuþ gibi, garsonun üzerindeki gözlerini yavaþca cicime doðru yöneltti. Cicim her zamanki gibi sol elini sað elinin üstüne koymuþ ve düþünüyordu. ''Votka limon'' dediði an ben de ayný anda ''Votka limon'' diyordum içimden. Baþka bir þey içmezdi. Ama bunu baþka birinin de öðrenecek olmasý içimi çok acýtmýþtý birden. Garson bunu da not defterine kaydettikten sonra topuklarýnýn üzerinde dönerek hýzlý adýmlarla bara doðru yöneldi. Ellerim terlemeye baþlamýþtý. Heyecanlandýðýmda hep ellerim terlerdi. Eðer bardaðýmýn bir dili olsaydý eminim bana ilk söyleyeceði cümle ''Hey býraksana beni be! Canýmý acýtýyorsun!'' olurdu. O'nu yavaþca havaya doðru kaldýrýp hakkýný vererek diktim kafama! Sonra yavaþca masanýn üzerine býraktým ve oynamaya devam ettim. Her ne kadar bedenim o masada kendi yaptýklarýmla ilgilense de, ruhum cicimin masasýnda ki yerini almýþtý bile. Adam ne de ukala görünüyordu. Takým elbisesi adeta göz alýyordu ve ayakkabýlarý gýcýr gýcýrdý. Saati bir hayli pahalý olmalýydý. ''Tazeliyeyim mi?'' sesi beni gerçek dünyaya döndürmüþtü. ''Lütfen'' dedim. Bardaðýmý önümden alýp bara doðru ilerleyen barmen gözlerimin önünden çekildiði an cicimle göz göze geldik! Hiçbir ay tutulmasý bu kadar göz alýcý olmamýþtýr eminim. Siyah gözleri tüm güneþimin önüne geçmiþti ve þaþkýn þaþkýn bana bakýyordu. Ben de ona bakýyordum tabi. ''Ýlk kim gözlerini kaçýracak sevgilim hadi!'' Ne çok oynardýk bu oyunu eskiden. Hep kaybeden ben olurdum, o gecede bu deðiþmedi. Bakýþlarýmý yavaþ yavaþ üzerinden alarak, bir annenin çocuðunun üzerine yorganý yavaþça örtmesi gibi yanýndaki adama kaydýrdým. Oradan bara, oradan karþýmdaki, çirkin bir kadýnýn oturduðu masaya, ordan da tazelenip önüme gelmiþ votka limon bardaðýma. Bir daha ona bakabilir miyim diye düþündüm. Sanýrým bakamayacaktým. Bardaðýmý kavrayarak dudaklarýma götürdüm. Tek hamlede hepsini gýrtlaðýmdan aþaðý döktüm. Ýlk defa tek hamlede içiyordum bu zýkkýmý. Bardaðýn içime akýttýðý zehir bana tarifi güç bir kuvvet, cesaret vermiþti. ''Tek bir bakýþ! Son bir bakýþ! ve sonra yoluna git!'' dedi içimden gelen tanýdýk ses. ''Aþkým! Eðer bir gün ayrýlýrsan bana ne sorarsýn ilk?'' derdi hep. ''Hiç bir þey sormam!'' derdim. ''Ama ne olur sor bir þeyler sor belki de barýþýrýz o zaman.'' bunu ýsrarla söylerdi hep. Gözlerim cicimin masasýna döndüðünde keþke hiç bakmasaydým diye düþündüm. Gülüyordu! Baþka bir adama, baþka bir hayata! Bensiz gülebileceði hiç gelmemiþti aklýma! Çok sinirlenmiþtim! ''Soru mu istiyorsun? Al sana soru geliyor!'' Yavaþca ayaða kalktým. Sanýrým ayaða kalktýðýmý anlamýþtý. Bunu birden kesilen gülücüklerinden anladým. Masasýna doðru aðýr adýmlarla ilerlemeye baþlamýþtým. Her adýmýmda biraz daha terlediði o kadar belli oluyordu ki. Yanýndaki adam ise her þeyden habersiz cicimi etkilemeye çalýþýyordu. Adýmlarým hiç hýzlanmadan ayný aðýrlýkta masaya doðru ilerliyordu. Artýk çok yakýndým. ''Her zaman soru istiyordun deðil mi? Al sana soru!'' Ýçimdeki tanýdýk ses bir kez daha gevezeliðini sergiliyordu. Artýk masanýn yanýndaydým. Cicem bana bakamýyordu, adam ise meraklý meraklý bakmaya baþlamýþtý. Ciceme doðru bakýyor olmam iþimi biraz kolaylaþtýrmýþtý. ''Afedersiniz hanýmefendi?'' dediðimde ruhunu teslim etmek için yalvardýðýna emindim. Sýkýlarak ve utanarak ''Efendim?'' dedi. Gözlerinde gördüðüm þey katýksýz cehennemdi. Mutluluðuna bir kabus gibi çökmüþtüm! Gözlerine baktým ve kýsýk bir sesle ''Saat kaç acaba?'' dedim. Þaþýrdý, adamýn yüzüne baktý, sonra tekrar bana. Cevabý vermeye hazýrlandýðýnda ben çoktan arkamý dönmüþ ilerliyordum. Arkamdan cicimin sesi ''23.13'' þeklinde geldi. Utanýyordu ve bozulmuþtu. Fakat cicimde, adamda, þehirde, barda, votka limon da biliyordu ki benim kolumda saat vardý.